رتبه بندي ريسك احداث مكانيزه تونل هاي بزرگ مقطع با روش هاي تصميم گيري چندمعياره فازي در تونل غربي البرز آزادراه تهران-شمال

حفاري مكانيزه تونل‌هاي بزرگ‌مقطع در محيط‌هاي سنگي با مخاطرات فراواني همراه است. هزينه‌ بالاي خريد دستگاه، برخورد به ناحيه‌هاي گسلي، هجوم آب، مچاله‌شوندگي و... از جمله مخاطراتي هستند كه مي‌توانند عمليات تونل‌سازي را براي مدت زيادي متوقف كنند. روش حفاري مكانيزه علاوه بر مزيت‌هاي قابل توجه، معايبي همچون عدم انعطاف‌پذيري دستگاه با شرايط پيچيده زمين‌شناسي، هزينه سرمايه‌گذاري بالا، ريسك‌هاي فني محيطي،  هندسي و  سياسي را شامل مي‌شود. با توجه به هزينه سرمايه‌گذاري زياد در اين روش، ارزيابي و رتبه‌بندي مخاطرات پيش‌رو اهميت ويژه‌اي دارد. در اين تحقيق سعي شده است تا با استفاده از روش‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره فازي به ارزيابي ريسك‌هاي حفاري تونل غربي البرز پرداخته شود. تونل غربي البرز در بزرگ‌راه تهران شمال، از جمله طرح‌هاي بزرگ‌راهي كشور است كه برنامه‌ريزي حفاري آن با استفاده از ماشين مكانيزه تك‌سپره با مُدل  EPB مدنظر قرار گرفته است. در اين تحقيق، با بررسي مشخصات زمين‌شناسي و نظر كارشناسان، 17 مخاطره محتمل، شناسايي و با روش‌هاي فازي تاپسيس و الكتره مورد ارزيابي قرار گرفته‌اند. نتايج تحليل‌ نشان مي‌دهد تجربه ناكافي تونل‌سازي مكانيزه پيمانكاران براي قطرهاي بزرگ با رتبه ريسك 1.16، نشت گاز‌هاي سمّي موجود در تونل با رتبه ريسك 1.83 و سرمايه‌گذاري و خريد دستگاه و تجهيزات آن با رتبه ريسك 3 به‌ترتيب مهم‌ترين مخاطره‌هاي موجود در اين عمليات تونل‌سازي هستند.