اثر ريخت شناسي و بيوشيميايي كمبود فسفات روي ارقام مختلف لوبياي چيتي

فسفر يكي از عناصر ضروري براي رشد و توليد محصول در گياهان است. از آنجايي كه خاك هاي كشاورزي ايران غالبا آهكي و محتوي فسفات قابل دسترس در اين خاك ها بسيار پايين است، كمبود فسفات به عنوان يك محدودكننده عمده غذايي شناخته شده است و به كارگيري كودهاي فسفاته براي توليد محصول مناسب ضروري است. به علاوه، به كارگيري كود فسفاته باعث آلودگي منابع آبي و خاك مي شود، بنابراين، بايد استراتژي هايي به كار برد كه استفاده از كودهاي فسفاته كاهش داده شود. شناسايي ژنوتيپ هاي متحمل تر به كمبود فسفات در خاك، يك استراتژي ارزان قيمت براي ترويج كشاورزي پايدار در خاك هاي كم حاصلخيز است. در اين مطالعه، پاسخ هاي ريخت شناسي و بيوشيميايي پنج رقم زراعي لوبيا چيتي (تلاش، محلي خمين، صدري، كوشا و لاين Ks21191) به دو سطح واجد فسفات كافي و كمبود فسفات تحت بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه وزن تر و خشك و طول اندام هاي هوايي در ارقام لوبياي تحت شرايط كمبود فسفات به ميزان قابل ملاحظه اي از ميزان آن‌ها در شاهد پايين تر بود. در حالي كه طول ريشه در ارقام تحت كمبود فسفات از شاهد بيش‌تر بود. در شرايط كمبود فسفات، كم‌ترين و بيش‌ترين ميزان فسفر كل به ترتيب در رقم محلي خمين و تلاش مشاهده شد. تحت شرايط كمبود فسفات، فعاليت آنزيم هاي سوپراكسيد ديسموتاز و پراكسيداز در ريشه و كاتالاز در برگ به ميزان قابل ملاحظه اي افزايش نشان داد. در مجموع، رقم هاي محلي خمين و تلاش به ترتيب بيش‌ترين و كم‌ترين تحمل به شرايط كمبود فسفات را نشان دادند.