بررسي سبك‌هاي مديريت كلاس درس اعضاي هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي كاشان

زمينه و هدف: مديريت كلاس درس، متغيري كليدي در ايجاد جو مطلوبي براي آموزش و يادگيري فراگيران به شمار مي‌آيد. امروزه تجهيز استادان به مهارت‌هاي مديريتي در برنامه‌ريزي براي آموزش‌هاي حرفه‌اي به ويژه آموزش پزشكي ضرورت دارد. هدف از انجام تحقيق حاضر، بررسي سبك‌هاي مديريت كلاس درس اعضاي هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي كاشان بود.   روش كار: اين پژوهش از نوع توصيفي پيمايشي بود و جامعه آماري آن شامل همه استادان دانشگاه علوم پزشكي كاشان (182 نفر) بود كه از طريق نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي، 114 نفر به دست آمد. از پرسش‌نامه استاندارد سبك مديريت كلاس در قالب 25 سؤال چهار گزينه‌اي و سه سبك مديريت آموزش (سؤالات 131)، مديريت افراد (سؤالات 2114) و مديريت رفتار (سؤالات 2521) بر مبناي سه رويكرد (مداخله‌گر، تعاملي و غير مداخله‌گر) استفاده شد. روايي پرسش‌نامه به صورت محتوايي مورد تأييد قرار گرفت. پايايي پرسش‌نامه نيز از طريق ضريب Cronbach ¢ s alpha برابر با 82/0 برآورد گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها در دو سطح توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون‌هاي t ، ANOVA و Independent t ) با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام گرفت.   يافته‌ها: ميانگين هر يك از مؤلفه‌هاي مديريت كلاس از ميانگين فرضي (5/2) بيشتر به دست آمد. بالاترين ميانگين مربوط به سبك مديريت آموزش (75/2) و با توجه به ميانگين حاصل شده (28/68)، مديريت كلاس به صورت رويكرد مداخله‌گر بود.   نتيجه‌گيري : استادان دانشگاه به مديريت آموزش بيشترين توجه و به مديريت رفتار كمترين توجه را دارند و مديريت افراد در درجه دوم اهميت قرار دارد .