نقش و جايگاه نظريه شناخت‌گرايي در آموزش پرستاري

زمينه و هدف: نظريه‌هاي يادگيري بر چگونگي يادگيري افراد متمركز است. تئوري‌هاي يادگيري شناختي بر اهميت آنچه كه در درون ياد گيرنده رخ مي‌دهد، تأكيد مي‌كند و شامل چندين چشم‌انداز شناخته شده مانند گشتالت، پردازش اطلاعات يا خبرپردازي، يادگيري معني‌دار، نقشه مفهومي، روش اكتشافي، خودكارامدي و خودتنظيمي مي‌باشد كه هر كدام از اين چشم‌اندازها بر جنبه خاصي از شناخت تأكيد دارند. در خصوص فرايندها و رويكردهايي كه دانشجويان پرستاري در هنگام يادگيري به كار مي‌برند، اطلاعات اندكي وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر پاسخ به اين سؤال است كه نظريه‌هاي شناخت‌گرايي در آموزش پرستاري چه جايگاهي دارند؟   روش كار: در اين مطالعه از منابع كتابخانه‌اي و پايگاه‌هاي اطلاعاتي مانند Medline ، Google Scholar ، Magiran و SID ( Scientific information database ) و كليد واژه‌هاي «تئوري‌هاي يادگيري، نظريه شناختي اجتماعي و آموزش پرستاري» از سال 2013-2000 استفاده شد و سپس هر كدام از رويكردهاي اين تئوري در آموزش برستاري مورد بحث و بررسي قرار گرفت.   يافته‌ها: اصول مهم گشتالت در ارتباط با مراقبت و آموزش به بيماران شامل سازماندهي رواني به سمت سادگي، تعادل و نظم هدايت شده است كه بر اساس تمايل بيمار و براي توصيف ساده و روشن از بيماري‌اش مي‌باشد. كاربرد تئوري پردازش اطلاعات در آموزش پرستاري، تطابق شغل با طرز تفكر، پذيرش و احترام به روش‌هاي مختلف تفكر در ميان افراد شاغل در محيط‌هاي بهداشتي درماني است. نقشه مفهومي راهبردي فراشناختي جهت آموزش نحوه يادگيري به دانشجويان پرستاري و روش اكتشافي عامل بالا بردن اعتماد به نفس پرستاران مي‌شود. خودكارامدي بر كسب و به كارگيري دانش، رشد و بهبود مهارت‌هاي علمي و حرفه‌اي نقش تأكيد دارد. دانشجويان پرستاري داراي پيشرفت بالا، اغلب ياد گيرندگاني هستند كه خودگرداني و خودتنظيمي دارند.   نتيجه‌گيري: پرستاري در قرن 21 با تغييرات مداوم همراه شده است و پرستاران مجبور هستند از بيماران با آسيب‌شناسي‌هاي متعدد، بيماري‌هاي مزمن و بيماري‌هاي زمينه‌اي متنوع‌تر از قبل سر و كار داشته باشند. به منظور آماده‌سازي پرستاران براي عملكرد شايسته در چنين محيط آموزشي به مهارت‌هاي شناختي و فراشناختي نياز است. كاربردهاي آموزشي نظريه يادگيري شناختي اجتماعي در پرستاري شامل الگومداري، آموزش رفتارها و مهارت‌هاي تازه، تشويق و ترغيب رفتارهاي از پيش آموخته شده به صورت مستقيم و غير مستقيم و در بالين آموزش پيشگيري از بيماري‌هاي مزمن، افزايش استقلال و كارامدي مددجويان مي‌باشد. اين مطالعه دانش ارزشمندي در خصوص نظريه شناختي در آموزش پرستاري فراهم نمود. معرفي، كاربرد و تحقيق درباره اين نظريه در آموزش پرستاري توصيه مي‌شود.