بررسي و مقايسه دو روش آموزش مجازي و سنتي در مهارت‌هاي عملكردي تكنسين‌هاي پارامديك در اورژانس پيش‌بيمارستاني

زمينه و هدف: پيشرفت در فن‌آوري اطلاعات و ارتباطات سبب ايجاد نگرش جديدي در امر آموزش و شيوه‌هاي آن شده است؛ به طوري كه تغيير رويكرد آموزش به روند آموزش در جهت استفاده از امكانات و منابع الكترونيكي و آموزش مجازي اهميت بسياري يافته است. هدف از اين مطالعه، بررسي و مقايسه دو روش آموزش مجازي و سنتي در مهارت‌هاي كاربردي تكنسين‌هاي پارامديك در اورژانس پيش‌بيمارستاني بود.   روش كار: مطالعه نيمه تجربي حاضر در سال 1392 انجام شد. مهارت‌هاي كاربردي همچون احياء قلبي ريوي پايه و پيشرفته، ترياژ، آشنايي با تجهيزات اورژانس و نحوه انتقال صحيح در دو گروه 40 نفري به دو روش الكترونيك و كارگاهي آموزش داده شد. در نهايت ميزان رضايتمندي فراگيران در خصوص دو روش آموزشي مورد سنجش قرار گرفت و داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS تحليل شد.   يافته‌ها: اختلاف ميانگين نمرات واحد تئوري در تمام دروس معني‌دار بود. بين ميانگين نمرات عملي در دو روش كارگاهي و مجازي در آموزش دروس احياء قلبي ريوي و تجهيزات و انتقال تفاوت معني‌داري وجود داشت، اما در خصوص آموزش ترياژ تفاوت معني‌داري مشاهده نشد.   نتيجه‌گيري : آموزش مجازي در دروسي مانند ترياژ كه جنبه نظري بيشتري دارد، براي تكنسين‌هاي پارامديك توصيه مي‌شود. با توجه به خصوصيات آموزش مجازي، مي‌توان از آن به عنوان مكمل آموزش سنتي در آموزش‌هاي داراي مهارت‌هاي باليني بهره برد.