مشغوليت دانشگاهي در آموزش علوم پزشكي و عوامل مؤثر بر آن: يك مطالعه مروري

زمينه و هدف: يكي از عوامل مؤثر بر پيشرفت تحصيلي فراگيران، مشغوليت دانشگاهي است. هدف اين مطالعه، بررسي جامع ابعاد مفهوم مشغوليت دانشگاهي و عواملي مؤثر بر آن بود.   روش كار: مقالات در پايگاه‌هاي اطلاعاتي فارسي و انگليسي Magiran ، SID ، Scopus و PubMed و در محدوده سال‌هاي 20142001 مورد جستجوي جامع اطلاعاتي قرار گرفت. تعداد مقالات فارسي و انگليسي 190 مورد بود كه پس از مطالعه كامل، 22 مقاله با كليد واژه‌هاي «مشغوليت دانشجويي، زمان يادگيري تحصيلي يا درگيري تحصيلي» انتخاب گرديد. معيارهاي انتخاب مقالات، وجود ابعاد مفهوم مشغوليت دانشگاهي و عوامل مؤثر بر آن در مقاله مورد بررسي بود.   يافته‌ها: ابعاد مفهوم مشغوليت دانشگاهي و عوامل مؤثر بر آن با بررسي 22 مقاله، شفاف و مشخص گرديد. درگيري تحصيلي در برگيرنده‌ چهار بعد «تحصيلي، رفتاري، شناختي و روان‌شناختي» مي‌باشد. عواملي كه مشغوليت دانشگاهي را تحت تأثير قرار مي‌دهند نيز عبارت‌ از «ويژگي‌هاي مؤسسه آموزشي، شيوه تدريس در كلاس، يادگيري مبتني بر خدمات، تكنولوژي و سطوح (انواع) مشغوليت تحصيلي» بود.   نتيجه‌گيري : با شناخت ابعاد مفهوم مشغوليت دانشگاهي و به كار بستن عوامل مؤثر در درگيري تحصيلي، مي‌توان از هدر رفتن انرژي و وقت دانشجويان پيشگيري كرد و نيروهاي ارزشمندي از آن‌ها ايجاد نمود. از آن‌جايي كه وضعيت مشغوليت دانشگاهي در رشته‌هاي علوم پزشكي در كشور ما كمتر مورد بررسي قرار گرفته است، پيشنهاد مي‌شود تحقيقات كمي و كيفي در اين زمينه صورت گيرد.