تأثير آموزش مديريت استرس مبتني بر الگوي PRECEDE بر استرس شغلي پرستاران بيمارستان‌‌هاي شهرستان ايرانشهر

زمينه و هدف: پديده استرس شغلي، بخش اجتناب ناپذير زندگي حرفه‌اي را تشكيل مي‌دهد كه در زمينه‌هاي مختلف زندگي فرد تأثيرات منفي مي‌گذارد. هدف پژوهش حاضر، تعيين تأثير آموزش مبتني بر الگوي PRECEDE بر كاهش استرس شغلي پرستاران بود تا بتوان از آن در آموزش دانشجويان حرف پزشكي به منظور كاهش استرس آن‌ها استفاده نمود. روش كار: تحقيق حاضر يك مطالعه نيمه تجربي است كه در پرستاران انجام شد. ابتدا نمونه‌هايي كه استرس متوسط به بالا داشتند، انتخاب شدند. سپس، به طور تصادفي، پرستاران بيمارستان ايران به عنوان گروه مورد (40 نفر) و پرستاران بيمارستان خاتم‌الانبيا (ص) به عنوان گروه شاهد (41 نفر) انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسش‌نامه (NSS يا Nursing stress scale) جهت تعيين استرس شغلي پرستاران و پرسش‌نامه سازه‌هاي الگوي PRECEDE به منظور مداخله آموزشي بود. برنامه آموزشي در دو جلسه 4 ساعته انجام شد. نمونه‌ها به مدت سه ماه تحت نظر قرار گرفتند. تجزيه و تحليل آماري قبل از آموزش، يك و سه ماه بعد از آموزش، با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شد. از آزمون‌هاي آمار توصيفي و آزمون‌هاي Independent t، Repeated measures oneway ANOVA و همبستگي Pearson استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين نمره استرس شغلي در گروه مورد، بعد از آموزش از 46/17 ± 80/112 به 79/28 ± 15/93 كاهش يافت و متغيرهاي تقويت كننده، قادرساز و رفتار در گروه مورد، بعد از آموزش در مقايسه با گروه شاهد افزايش معني‌دار داشت (050/0 P). نتيجه‌گيري: استفاده از الگوي PRECEDE جهت آموزش مديريت استرس به منظور كاهش استرس پرستاران مؤثر مي‌باشد.