ارتباط هوش هيجاني با اجتماعي شدن حرفه‌اي دانشجويان پرستاري

زمينه و هدف: فرايند اجتماعي شدن حرفه پرستاري با ورود به برنامه آموزش پرستاري آغاز مي‌شود و با اتمام آموزش پرستاري و ورود به محيط‌هاي كاري ادامه مي‌يابد. براي بهبود اين فرايند، بايد عوامل تقويت كننده آن شناسايي شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط هوش هيجاني با اجتماعي شدن حرفه‌اي دانشجويان پرستاري تبريز انجام شد. روش كار: در اين مطالعه همبستگي، پس از تعيين حجم نمونه، تمامي دانشجويان ترم‌هاي 6، 7 و 8 پرستاري دانشگاه علوم پزشكي تبريز مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از سه پرسش‌نامه شامل پرسش‌نامه مشخصات دموگرافيك، آزمون خودگزارشي هوش هيجاني Shiring/Siberia و پرسش‌نامه اجتماعي شدن حرفه‌اي Toit جمع‌آوري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي در نرم‌افزار SPSS انجام شد. يافته‌ها: سطح هوش هيجاني و اجتماعي شدن حرفه‌اي دانشجويان پرستاري بيشتر از حد متوسط بود. بين هوش هيجاني كل و خرده مقياس‌هاي آن با نمره كل اجتماعي شدن حرفه‌اي دانشجويان پرستاري، ارتباط معني‌داري يافت نشد. متغيرهاي جنسيت، معدل ترم‌هاي گذشته و اميد به آينده شغلي با اجتماعي شدن حرفه‌اي ارتباط آماري معني‌داري داشت. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد اجتماعي شدن حرفه‌اي دانشجويان پرستاري بيشتر تحت تأثير ميزان يادگيري در حيطه شناختي و رواني حركتي قرار دارد تا ميزان هوش هيجاني آن‌ها؛ اما با توجه به اهميت حيطه عاطفي در مراقبت جامع و انساني از مددجويان، آموزش مهارت‌هاي هوش هيجاني براي دانشجويان ضروري مي‌باشد.