نيازسنجي آموزشي پزشكان عمومي در حوزه دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان پيرامون بيماري‌هاي مغز و اعصاب

زمينه و هدف: به دليل اهميت بيماري هاي مغز و اعصاب و نقش كليدي آموزش پزشكان عمومي در رويارويي با بيماران و توانمندسازي آنان در برخورد باليني با بيماري هاي نورولوژيك و تشخيص و بررسي و درمان اوليه اين بيماران، مطالعه حاضر با هدف نظرسنجي از وضعيت آموزش پزشكي در اين رشته از پزشكان عمومي شاغل به امر طبابت انجام گرفت. روش كار: در اين مطالعه كه به صورت توصيفي بر روي همه پزشكان عمومي شاغل در شهرها و روستاهاي شهرستان رفسنجان انجام شد، از كل جمعيت 170 نفره پزشكان، 104 نفر در بررسي مشاركت كردند و پرسش نامه مربوط به سطح مورد نياز آموزش 54 بيماري مغز و اعصاب و 4 دسته اقدامات پاراكلينيك آن و 9 رويكرد باليني مهم در نورولوژي را تكميل و ارسال نمودند. يافته ها: در كل بيماري هاي مغز واعصاب، پزشكان در 9/47 درصد موارد انتظار آموزش در حد تشخيص بيماري و ارجاع آن، در 4/31 درصد موارد انتظار تشخيص و توانايي درمان و در 8/18 درصد موارد توقع آشنايي با بيماري را داشتند و در بقيه نيازي به آشنايي با آن را احساس نكردند. نتيجه گيري: با انجام تحقيق حاضر، نيازهاي پزشكان عمومي در آموزش بيماري ها و اقدامات پاراكلينيك و رويكردهاي باليني رشته مغز و اعصاب در دوره پزشكي عمومي روشن شد و اين امر مي تواند در تعيين برنامه آموزشي اين گروه مفيد باشد. با توجه به طرح پزشك خانواده و اهميت پزشكان عمومي در اجراي اين طرح، نبود رضايت كامل از آموزش پزشكي نزد اين افراد، نشانه نياز به تغيير و اصلاح شيوه آموزشي پزشكان عمومي در دوره كارآموزي و كارورزي مي باشد.