مقايسه نگرش و عملكرد دانشجويان پزشكي مقطع باليني دانشكده پزشكي شيراز در زمينه انواع تقلب دانشگاهي (تقلب در امتحان، تقلب در بالين و تقلب در نوشتن پژوهش و مقاله)

زمينه و هدف: تقلب در دانشگاه مي تواند پيش بيني كننده تقلب در محل كار باشد و تقلب در محل كار بين پزشكان و متخصصان، تبعات منفي را به دنبال خواهد داشت. اين مطالعه با هدف تعيين شيوع انواع تقلب در بين دانشجويان پزشكي سه سال آخر دانشكده پزشكي شيراز در سال 1388 انجام گرفت. روش كار: 136 نفر دانشجوي سه سال آخر پزشكي به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند و در مطالعه شركت كردند. ابزار جمع آوري داده ها، پرسش نامه خودايفا بود كه روايي آن توسط صاحب نظران تأييد گرديد و پايايي آن پس از يك مطالعه، 87/0 به دست آمد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون Independent t (براي متغير جنسيت) در نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: همه دانشجويان به سؤالات پرسش نامه پاسخ دادند. بدين ترتيب ميزان پاسخدهي 100 درصد بود. 64 درصد شركت كنندگان مرد و بقيه زن بودند. يافته ها نشان داد كه بيش از 80 درصد دانشجويان حداقل يك بار كپي كردن در طول امتحان را در دوران دانشجويي خود تجربه كرده بودند. همچنين، 25 درصد آنان در نوشتن پايان نامه و مقاله حداقل يك نوع سرقت علمي را انجام داده اند. عملكرد دانشجويان حاكي از آن بود كه 50 درصد آنان در طول دوره باليني خود حداقل يك بار تجربه تقلب را داشته اند. ميزان ارتكاب تقلب در دانشجويان دختر به طور معني داري كمتر بود. نتيجه گيري: هر چند بيشتر دانشجويان نگرش مثبت دارند و تقلب را امر ناپسندي مي دانند، اما نيمي از آنان مرتكب تقلب شده اند كه اين موضوع را مي توان ناشي از استرس امتحان دانست. بنابراين، به نظر مي رسد بايد بر روي رفتارهاي دانشجويان كار شود و آموزش هاي لازم به آنان در اين زمينه ارايه گردد؛ به طوري كه داشتن استرس دليلي براي انجام تقلب نباشد و اين پديده در عمل مهار شود.