تفاوت‌هاي جنسيتي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تبريز از نظر ميزان اهمال كاري و سبك‌هاي كمك‌ خواهي تحصيلي

زمينه و هدف: اهمال كاري يكي از عوامل مؤثر بر كاهش عملكرد تحصيلي دانشجويان مي باشد. البته دانشجويان براي غلبه بر مشكلات تحصيلي، به سبك يكساني كمك نمي گيرند. ميزان اهمال كاري و سبك هاي كمك خواهي ممكن است در دانشجويان دختر و پسر متفاوت باشد كه اين به نوبه خود در عملكرد تحصيلي آنان مؤثر مي باشد. بنابراين، هدف از انجام پژوهش حاضر، مقايسه تفاوت دانشجويان رشته هاي علوم پزشكي از لحاظ متغيرهاي اهمال كاري و سبك هاي كمك خواهي تحصيلي بود. روش كار: اين پژوهش از نوع توصيفي بود و نمونه هاي آن را 392 دانشجوي دانشگاه علوم پزشكي تبريز (234 دختر و 158 پسر) تشكيل دادند. نمونه گيري به شيوه تصادفي خوشه اي انجام شد. پرسش نامه هاي اهمال كاري تحصيلي و سبك هاي كمك خواهي تحصيلي توسط نمونه ها تكميل گرديد. روايي و پايايي پرسش نامه ها مورد تأييد قرار گرفت. داده هاي به دست آمده با استفاده از آزمون MANOVA در نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: بين دانشجويان دختر و پسر از لحاظ مؤلفه هاي اهمال كاري تحصيلي و سبك هاي كمك خواهي اختلاف معني داري وجود داشت. ميانگين نمرات دانشجويان دختر در مؤلفه هاي آمادگي براي امتحان و تهيه گزارش نيم سالي بيشتر از دانشجويان پسر بود. دانشجويان دختر در مؤلفه گزارش نيم سالي ميانگين بالاتري (48/14) نسبت به دانشجويان پسر داشتند. همچنين، دانشجويان دختر بيشتر از سبك مستقلانه كمك خواهي (29/16) و دانشجويان پسر اغلب از سبك اجتنابي كمك خواهي (20/9) استفاده مي كردند. نتيجه گيري: به طور كلي، مي توان گفت كه بالا يا پايين بودن مؤلفه هاي اهمال كاري و سبك هاي متفاوت كمك خواهي در دانشجويان، به ويژگي هايي همچون نگرش، نحوه يا بينش والدين نسبت به فرزندان و شيوه هاي فرزندپروري بستگي دارد. پژوهش حاضر داراي تلويحاتي براي استادان، مشاوران و روان شناسان مراكز مشاوره دانشجويي مي باشد كه مي توانند از نتايج آن براي بهبود عملكرد تحصيلي دانشجويان استفاده نمايند.