ارزيابي آموزش‌هاي مبتني بر يادسپار در اداره بيماران دچار مسموميت

زمينه و هدف: امروزه، آموزش پزشكي با پيچيدگي هاي زيادي از جمله افزايش بالقوه حجم اطلاعات در محيط هاي آموزش نظري و باليني همراه است كه نيازمند اتخاذ راهكارهاي جديد براي به خاطر سپردن مطالب با استفاده از روش هاي آموزشي مناسب مي باشد. مطالعه حاضر، با هدف بررسي تأثير آموزش هاي مبتني بر يادسپار در بين كارورزان پزشكي بخش اورژانس انجام گرفت. روش كار: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي بود كه در آن با روش نمونه گيري متوالي در يك بازه زماني 24 ماهه، 120 نفر از كارورزان بخش اورژانس بيمارستان حضرت رسول اكرم (ص) با استفاده از يك پرسش نامه خودايفا (78/0 = Cronbach cent;s alpha) در دو نوبت (ابتداي دوره دو ماهه بخش و انتهاي دوره)، مورد ارزيابي قرار گرفتند. گروه مداخله (60 نفر) علاوه بر آموزش هاي معمول و استاندارد بخش، به كمك كلاس حضوري و اسلايدهاي آموزشي، تحت مداخله آموزش تئوري مبتني بر يادسپار قرار گرفتند كه شامل انواع تكنيك هاي يادسپاري (سري نام، شعر رمزي و كليد واژه) و با موضوع اداره بيماران دچار مسموميت بود. اين كار براي گروه شاهد انجام نشد. در پايان دوره آموزشي بخش اورژانس، پرسش نامه دوباره به كارورزان تحويل داده شد و امتيازات قبل و بعد از دوره به تفكيك دو گروه مقايسه گرديد. يافته ها: تفاوت ميانگين نمرات دو نوبت آزمون در دو گروه از نظر آماري معني دار بود (001/0 P). در گروه مداخله، تفاوت نمره نوبت اول با نوبت دوم، 95/3 ± 53/4 به دست آمد كه قدري كمتر از گروه شاهد (26/3 ± 73/6 ) بود (002/0 P). نتيجه گيري: انجام آموزش هاي مبتني بر يادسپار براي كارورزان بخش اورژانس، تأثيري در بهبود آگاهي آن ها در اداره بيماران مسموم نداشت، اما شواهدي مبني بر مفيد بودن اين روش در برخي حوزه هاي آموزشي پزشكي وجود دارد. اگرچه بيشتر شواهد موجود بيانگر تأثير مثبت اين روش در آموزش پزشكي مي باشد، اما در پژوهش هاي محدودي بي تأثير بودن اين روش آموزشي نيز مطرح شده است. بنابراين، لازم است پژوهش هايي در مورد تأثير آموزش هاي مبتني بر يادسپار در مورد موضوعات مختلف در آموزش پزشكي طراحي و انجام شود تا بعد از اطمينان از مفيد بودن آن ها، مورد استفاده قرار گيرد.