عوامل مؤثر بر افت تحصيلي در دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه علوم پزشكي كرمان؛ يك مطالعه مورد شاهدي

زمينه و هدف: افت تحصيلي دانشجويان همواره يكي از چالش هاي عمده مراكز آموزش عالي و دانشگاه ها به شمار مي رود كه مي تواند به آسيب هاي جدي فردي و اجتماعي منجر شود. هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل مؤثر بر افت تحصيلي دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه علوم پزشكي كرمان بود. روش كار: مطالعه حاضر به صورت يك مطالعه مورد شاهدي همسان نشده انجام شد. تمام دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه علوم پزشكي كرمان در دو نيمسال تحصيلي سال 1391 جامعه آماري اين مطالعه را تشكيل مي دادند. در مجموع، 514 دانشجو وارد مطالعه شدند كه از اين تعداد، 246 نفر گروه مورد و 268 نفر گروه شاهد بودند. داده ها به روش سرشماري و با استفاده از پرسش نامه پژوهشگر ساخته مشتمل بر اطلاعات فردي، عوامل خانوادگي و عوامل دانشگاهي جمع آوري گرديد. روايي پرسش نامه با نظر گروهي از اعضاي هيأت علمي تأييد شد و ضريب همبستگي پاسخ ها برابر 82/0 به دست آمد. تحليل داده ها در نرم افزار SPSS صورت گرفت. يافته ها: ميانگين سن دانشجويان 2/22 سال بود. ميانگين معدل در گروه مورد 2/14 و در گروه شاهد 9/16 به دست آمد. افت تحصيلي در پسران 64/1 برابر دختران بود (02/0 = P). دانشجوياني كه احساس سرخوردگي و پوچي داشتند، افت تحصيلي را 59/1 برابر سايرين تجربه كردند (02/0 = P). دانشجوياني كه مصرف دخانيات، الكل و مواد مخدر را مثبت گزارش نمودند، 39/6 برابر ساير دانشجويان افت تحصيلي داشتند (01/0 = P). نتيجه گيري: عوامل متعددي افت تحصيلي را تحت تأثير قرار مي دهد. از اين رو، براي كاهش آن مشاركت تمامي افرادي لازم است كه در امر تحصيل دانشجويان دخيل مي باشند.