بررسي رابطه تاب‌آوري با فرسودگي تحصيلي در دانشجويان پرستاري

زمينه و هدف: پرستاران با استرس هاي زيادي روبه رو هستند. دانشجويان پرستاري نيز با وجود تجربه كم، مجبور به مواجهه با عوامل استرس زاي زيادي مي باشند كه اين مواجهات آنان را دچار فرسودگي تحصيلي مي نمايد. از طرف ديگر، ميزان تاب آوري نقش مهمي در كاهش نتايج منفي و افزايش نتايج مثبت ناشي از استرس ايفا مي كند كه مي تواند بر فرسودگي تحصيلي نيز تأثيرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط بين تاب آوري با فرسودگي تحصيلي در ميان دانشجويان رشته پرستاري دانشگاه علوم پزشكي كرمان انجام شد. روش كار: اين پژوهش مقطعي از نوع توصيفي همبستگي بود. نمونه معادل جامعه و شامل161 دانشجوي رشته پرستاري بود كه به روش سرشماري وارد مطالعه شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه اطلاعات دموگرافيك، پرسش نامه تاب آوري Connor و Davidson و پرسش نامه فرسودگي تحصيلي Breso و همكاران جمع آوري شد. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي Pearson و آزمون هاي Independent t و واريانس يك طرفه در نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. 05/0 gt; P به عنوان سطح معني داري داده ها در نظر گرفته شد. يافته ها: 7/95 درصد (154 نفر) شركت كنندگان در رده سني 2419 سال قرار داشتند كه از اين تعداد، 7/62 درصد را زنان و 3/37 درصد را مردان تشكيل دادند. بر اساس يافته ها، ميانگين نمره فرسودگي تحصيلي، 65/8 ± 56/41 و نمره تاب آوري، 57/11 ± 32/66 به دست آمد. نتايج ضريب همبستگي Pearson حاكي از آن بود كه بين تاب آوري و فرسودگي تحصيلي ارتباط معني دار و معكوسي وجود داشت (26/0 = r، 001/0 = P). نتيجه گيري: در مطالعه حاضر، رابطه معني داري بين تاب آوري و فرسودگي تحصيلي در ميان دانشجويان رشته پرستاري دانشگاه علوم پزشكي كرمان مشاهده شد؛ به طوري كه افرادي كه تاب آوري بالاتري داشتند، فرسودگي تحصيل كمتري را گزارش نمودند.