برخي از انديشه‌هاي منطقي سمرقندي و نظر ابتكاري علامه طباطبايي در اجزاي قضيه

شمس‌الدين محمد بن اشرف سمرقندي، منطق‌دان ناشناخته سده هفتم هجري، نقش مؤثري در رشد و بالندگي منطق سينوي در جهان اسلام دارد. بررسي آراي منطقي او، از تأثيرش در افكار برخي منطق‌دانان به ويژه قطب‌الدين رازي حكايت دارد. او علاوه بر بسط و گسترش برخي از نوآوري‌هاي ابن سينا، از آراي منطقي خاصي برخوردار است. تبعيت از نظام منطق‌نگاري ابن سينا، بساطت تصديق يا نفي مركب‌انگاري تصديق، حل مسئله كل كلامي كاذب، تفكيك ميان مصاديق مختلف ضرورت وصفيه و تقسيم آن بر سه قسم، افزودن شرط ذهنيه در عكس مستوي سالبۀ معدولة‌الموضوع معدومة‌المحمول و يا موجبۀ معدولة‌المحمول معدومة‌الموضوع، از جمله انديشه‌هاي منطقي شمس‌الدين سمرقندي است.نوشتار حاضر ضمن ذكر و بررسي اين آراء، در بحث از بساطت تصديق، به ذكر و بررسي ديدگاه ابتكاري علامه طباطبايي در مورد تعداد اجزاي قضيه مي‌پردازد كه از ديدگاه ايشان، نسبت حكميه از اجزاي اصلي قضيه به شمار نمي‌رود.