تأثير نفوذ معنوي مير سيد علي ھمداني در بنگلادش

قند پارسي لسان الغيب خواجہ شمس الدين محمد حافظ شيرازي چندين قرن پيش بہ بنگال رسيد؛ اين قند را نہ فقط طوطيان ھند و بنگال از ژرفاي دل پذيرفتند، بلكہ تقريباً شش قرن و نيم (1837-1204م) زبان فارسي بہ عنوان زبان رسمي و دولتي رايج اين سرزمين بود۔ در اين مدت طولاني زبان فارسي، مردم اين مرز و بوم را مسحور و مفتون خود ساخت۔ اما اين چہ شكري است كہ ھنوز بنگال شيريني حافظ را در دھان دارد۔ از زمان ھاي گذشتہ تا بہ حال مردم بنگلادش سخنوران، شاعران و اديبان كلاسيك فارسي را بسيار دوست داشتہ و احترام مي گذاشتند و از خواندن آثار و شنيدن سخن آنھا لذت مي بردند۔ تأثير شاعران فارسي زبان در آثار و نوشتہ ھاي نويسندگان و شاعران بنگالي كاملاً مشھود است۔ در بنگلادش آثار بزرگان شعر و ادب و عرفان فارسي از قديم مورد توجہ و استقبال ارباب معرفت، قرار داشت و بخصوص دربارۂ شاعران كلاسيك فارسي پژوھش ھاي بسياري شدہ است و اين كار ھمچنان ادامہ دارد۔ مير سيد علي ھمداني (786-714 ھجري قمري) يكي ديگر از بزرگان شعر و ادب فارسي است كہ در بنگلادش مورد توجہ قراردارد۔ محققان دانشگاھي براي دانشجويان زبان و ادبيات فارسي در دورہ كارشناسي در دانشگاہ ھاي بنگلادش زندگي و آثار مير سيد علي ھمداني را تدريس مي كنند۔ نمونہ ھايي از اين دست نشانہ توجہ مردم اين مرز و بوم بہ زندگي و آثار اين شاعر بزرگ است۔ سعي نگارندہ در اين مقالہ بر آن است كہ بہ مير سيد علي ھمداني شناسي در سرزمين بنگلادش بپردازد تا چھرہ ھمداني در بنگلادش بھتر نشان دادہ شود و وجوہ مختلف ھمداني شناسي را بررسي كند۔ نويسندۂ مقالہ بہ اين نتيجہ مي رسد كہ تأثير آثار معنوي و عرفاني مير سيد علي ھمداني در بنگلادش بيشتر مشاھدہ مي شود۔