ارزيابي عملكرد الگوريتم‏ هاي بارش ماهواره ‏اي PERSIANN و PERSIANN-CDR و بررسي تأثير‌ ناهمواري ‏ها بر آن (مطالعۀ موردي: حوضۀ آبريز حله)

تحقيق حاضر با هدف ارزيابي عملكرد الگوريتم‏هاي بارش ماهواره‏اي PERSIANN و PERSIANN-CDR در برآورد عمق بارش حوضۀ آبريز حله انجام شده و تأثير‌ ناهمواري‏ها بر عملكرد الگوريتم بارش ماهواره‏اي بررسي شد. بنابراين، داده‏هاي بارش ماهواره‏اي، با تفكيك مكاني 0.25 درجه در طول و عرض جغرافيايي، طي سال‏هاي 2003 تا 2016 با داده‏هاي 114 ايستگاه باران‏سنجي مقايسه شد. نتايج نشان داد الگوريتم PERSIANN در همۀ مقياس‏هاي زماني و مكاني، ضمن كم‌برآورد كردن عمق بارش، دقت كمي نيز دارد. در مقابل، الگوريتم PERSIANN-CDR دقت بيشتري دارد. با اين‌وجود، عملكرد الگوريتم تعديل‏يافته در مقياس روزانه نيز قابل قبول نيست. ضريب تبيين الگوريتم تعديل‏يافته در مقياس سلولي و در مقياس‏هاي ماهانه و سالانه به‌ترتيب 0.7588 و 0.9446 به دست آمد. منحني‏هاي شدت– مدت‌ـ فراواني سه نوع منبع داده را نشان مي‏دهد. هر دو الگوريتم در دورۀ بازگشت‏هاي مختلف و در مدت‏هاي مختلف، مقادير بارش را كمتر از مقادير مشاهداتي برآورد مي‏كند. نتايج نشان مي‏دهد بين عملكرد الگوريتم‏هاي بارش ماهواره‏اي و ارتفاع و شيب همبستگي وجود دارد، به‏طوري ‏كه در هر دو الگوريتم مقدار RMSE، از نقاط كم‌ارتفاع، به سمت مناطق مرتفع، افزايش مي‏يابد. همچنين، نتايج تحقيق حاضر نشان مي‏دهد ارتفاع نسبت به شيب نسبي تأثير‌ بيشتري بر عملكرد الگوريتم‏هاي بارش ماهواره‏اي PERSIANN و PERSIANN-CDR دارد. از اين‏رو، توصيه مي‏شود با توجه به ناهمواري‏هاي موجود در ايران، در استفاده از الگوريتم‏هاي بارش ماهواره‏اي PERSIANN و PERSIANN-CDR براي تخمين بارش در مناطق مرتفع احتياط بيشتري صورت گيرد.