توسعه و مقايسۀ مدل‌هاي تصميم‌گيري چندمعيارۀ جبراني براي مكان‌يابي سدهاي مخزني براساس معيار‏هاي توسعۀ پايدار

ساخت غيراصولي سدها سبب عدم تعادل بين منابع آب و پايداري محيط مي‏شود. بنابراين، در ساخت سدها به عنوان يكي از روش‏هاي تأمين آب، رعايت اصول و معيارهاي توسعۀ پايدار اهميت زيادي دارد. در تحقيق حاضر اولويت محل ساخت سد كندوله در استان كرمانشاه با استفاده از تكنيك‏هاي مختلف مدل‏ تصميم‏گيري چندمعيارۀ جبراني شامل وزن‏دهي ساده، برنامه‏ريزي توافقي و تحليل سلسله‌مراتبي بررسي شد. به اين‏منظور، پس از تعيين معيارهاي مناسب به كمك مطالعات و ديدگاه‌هاي كارشناسان، براي تعيين وزن معيارها از تصميم‏گيري گروهي با اندازه‏گيري ميزان توافق تصميم‏گيران استفاده شد. سپس، چهار گزينۀ پيشنهادي براي سد كندوله بر اساس معيارهاي فني، اقتصادي، اجتماعي، زيست‌محيطي و زيرمعيارهاي مربوطه رتبه‏بندي شده و نتايج با هم مقايسه شد. علاوه بر تعيين ساختگاه برتر، 17 زيرمعيار براي انتخاب اين ساختگاه نيز رتبه‏بندي شد. در انتها، با آناليز حساسيت مدل‏ها رتبه‏بندي نهايي گزينه‏ها ارزيابي شد. بر اساس ديدگاه‌هاي كارشناسان معيار اقتصادي بيشترين اهميت را در انتخاب ساختگاه دارد. همچنين، نتايج نشان داد رتبه‏بندي گزينه‏ها در مدل تحليل سلسله‌مراتبي مشابه دو روش ديگر است. به اين صورت كه در كليۀ مدل‏ها گزينۀ چهارم به عنوان بهترين گزينه معرفي شد و گزينه‏هاي سوم، اول و دوم به‌ترتيب در رتبه‏هاي بعدي قرار گرفتند. همچنين، نتايج تحليل حساسيت مدل‏ها نشان داد رتبه‏بندي نهايي گزينه‏ها بر اثر تغيير وزن بيشتر معيارها تغيير نمي‏كند. تحقيق حاضر يك رويكرد معتبر و به‌صرفه براي تصميم‏گيران به منظور شناسايي گزينۀ برتر ساختگاه سد براي رسيدن به اهداف توسعۀ پايدار را فراهم مي‏سازد.