همبستگي راهبردهاي مقابله‌اي با حافظه در بيماران ديابتي و افراد سالم

زمينه و هدف: ديابت يكي از مشكلات جدي بهداشت عمومي‌ در جهان معاصر با روندي رو به افزايش مي‌باشد. مشكلات خاص اين بيماران در جهت كنترل و درمان اين بيماري موجب چالش‌هاي فراواني در زندگي روزمره مي‌شود كه استفاده از رفتارهاي مقابله‌اي را به‌منظور سازگاري بهتر با شرايط استرس‌زا ضروري مي‌سازد. هدف از اين پژوهش همبستگي راهبردهاي مقابله‌اي باظرفيت حافظه كوتاه مدت در بيماران ديابتي نوع 1 و 2 و افراد سالم بوده است. روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌ تحليلي از نوع همبستگي مي‌باشد كه به منظور همبستگي راهبردهاي مقابله‌اي باظرفيت حافظه كوتاه‌‌مدت در بيماران ديابتي نوع 1 و 2 و افراد سالم در مركز ديابت مازندران انجام گرفت، جامعه آماري تحقيق 176 نفر مي‌باشند، از اين تعداد 58 نفر ديابت نوع 1، 60 نفر ديابت نوع 2 و 58 نفر سالم وارد مطالعه شدند. در اين پژوهش از پرسش‌هاي خوداظهاري، پرسشنامه‌هاي استاندارد مقابله با موقعيت‌هاي استرس‌زا و ابزار رايانه‌اي جهت سنجش حافظه كوتاه‌مدت استفاده شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون‌هاي آماري آناليز واريانس وهمبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج تحقيق حاكي از آن بود كه همبستگي مثبت و معني‌داري(0.01 p) بين ظرفيت حافظه كوتاه‌مدت و راهبرد مسئله مدار و هم‌چنين همبستگي مثبت و معني‌داري(0.01 p) بين ظرفيت ذهني با راهبرد مسئله مدار در افراد سالم وجود داشت. همبستگي منفي و معني‌داري(0.01 p) بين ظرفيت حافظه كوتاه مدت و ظرفيت ذهني با راهبردهاي مقابله‌اي اجتنابي و هيجان مدار در ديابت نوع 1 وجود داشت و هم‌چنين همبستگي منفي و معني‌داري(0.01 p) بين ظرفيت حافظه كوتاه مدت و ظرفيت ذهني با راهبردهاي مقابله‌اي هيجان مدار و اجتنابي درديابت نوع 2 مشاهده شد، در ساير مؤلفه‌ها تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان داد كه به كارگيري راهبرد مقابله اي مسئله مدار در شرايط استرس‌زا باعث افزايش ظرفيت حافظه كوتاه مدت مي‌شود. به كارگيري راهبردهاي مقابله‌اي هيجان مدار و اجتنابي باعث كاهش ظرفيت حافظه كوتاه مدت در بيماران ديابتي نوع 1 و2 خواهد شد. پس با كنترل شرايط استرس‌زا و آموزش جهت به كارگيري راهبرد متناسب در شرايط بحراني مي‌توان عملكرد حافظه بيماران ديابتي را تا حدودي بهبود بخشيد.