تأثير عصاره آبي ـ الكلي اندام هوايي گياه بيلهر (Dorema aucheri) در نانوذره ليپوزوم بر روي تكثير و القاء آپوپتوز در سلول‌هاي سرطان كلوركتال انساني رده SW48

زمينه و هدف: امروزه از عصاره هاي گياهي جهت تحقيق و كاربرد كلينيكي در درمان سرطان ها از جمله سرطان كلوركتال استفاده مي شود. گياه بيلهر به طور سنتي به عنوان داروي گياهي مصرف مي شود و گزارش شده است كه عصاره آن حاوي مقدار قابل توجهي از آنتي اكسيدان ها مانند؛ فلاونوئيدها، آنتوسيانين ها و اسيد فنوليك است. لذا هدف از اين مطالعه تعيين تأثير عصاره آبي ـ الكلي اندام هوايي گياه بيلهر (Dorema aucheri) در نانوذره ليپوزوم بر روي تكثير و القاء آپوپتوز در سلول هاي سرطان كلوركتال انساني رده SW48 بود. روش بررسي: اين يك مطالعه تجربي مي‌باشد كه در سال 1398 در دانشگاه علوم پزشكي ياسوج انجام شد و در محيط آزمايشگاهي سلول‌هاي رده SW48 كشت شد، سپس سلول ها با غلظت هاي مختلف عصاره هيدروالكلي بيلهر، نانوليپوزوم بارگذاري شده با بيلهر، ليپوزوم به تنهايي به مدت 24، 48، و 72 ساعت تحت تيمار قرار گرفتند. اثر سيتوتوكسيك با استفاده از آزمون(MTT) انجام شد. سنتز نانوليپوزوم ها به روش آبدهي فيلم نازك ليپيدي فرمول‌بندي شدند. ميزان آپوپتوز از طريق رنگ‌آميزي سلول ها با پروپيديم يديد و آنكسين V با استفاده از دستگاه فلوسيتومتري اندازه گيري شد، وين كريستين به عنوان كنترل مثبت در اين مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون هاي آماري آناليز واريانس دو طرفه و تست تعقيبي توكي تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج 50 درصد غلظت مهاركنندگي(IC50) نانوذره بيلهر و عصاره گياه بيلهر در 24 ساعت به ترتيب برابر 33.48 و 44.67 ميكروگرم بر ميلي ليتر و براي وين كريستين 50 نانوگرم بر ميلي ليتر مي باشد. نتايج نشان داد ميزان زنده ماني سلول ها به صورت وابسته به دوز و زمان مهار مي شود. نتايج حاصل از تست آپوپتوز به اين صورت است كه بيشترين درصد افزايش آپوپتوز در اين رده سلولي نسبت به كنترل مربوط به نانوليپوزوم بيلهر(41.5 درصد) مي باشد. اين در حالي است كه عصاره بيلهر به تنهايي افزايش كمتري نسبت به كنترل دارد(38.4 درصد)(P 0/05). نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد بارگزاري عصاره گياه بيلهر در نانوليپوزوم اثر سميت و آپوپتوزي عصاره گياه بيلهر را در دوزهاي پايين، افزايش مي دهد و مي تواند كانديد مناسبي جهت پژوهش‌هاي گسترده‌تر در محيط درون تني براي مقابله با سلول‌هاي توموري با عوارض جانبي كمتر باشد.