كاهش شكاف جنسيتي در جمهوري اسلامي و تاثير آن بر جنبش اجتماعي زنان (با تاكيد بر دهه‌هاي دوم و سوم پس از انقلاب)

انقلاب اسلامي و تحولات ناشي از آن جنبش اجتماعي زنان را وارد عرصه جديدي كرده است. اين مقاله تلاش دارد تا به اين پرسش پاسخ دهد كه شكاف جنسيتي چه تاثيري بر تحولات جنبش زنان در ايران پس از انقلاب اسلامي گذاشته است؟ در اين راستا با به كار گيري روش توصيفي و تحليلي،  ابتدا «شكاف جنسيتي» به عنوان يكي از عوامل تاثير گذار بر جنبش اجتماعي زنان پس از انقلاب بررسي شده و با توجه به شاخص‌هاي جهاني شكاف جنسيتي G.G.I )  (شامل فرصت دستيابي به آموزش، جذب خدمات بهداشتي، مشاركت اقتصادي و مشاركت در قدرت سياسي ، مشخص مي‌شود كه جمهوري اسلامي در مجموع موفق به كاهش شكاف جنسيتي در جامعه پس از انقلاب شده است، سپس با بهره گيري از نظريه جنبش‌هاي اجتماعي «آلبرتو ملوچي» كه منافع و هويت جمعي را اساس جنبش‌هاي اجتماعي دانسته و هدف اين تحركات را هم بيش از همه اصلاح و تغييرات فكري و فرهنگي مي‌داند ، اين نتيجه حاصل مي‌شود كه زنان در جمهوري اسلامي به ويژه طي دهه‌هاي دوم و سوم پس از انقلاب، به واسطه كاهش شكاف جنسيتي خصوصا در حوزه‌هاي آموزشي، به نوعي هويت جمعي مشترك رسيده و مطالبات جديد خود را در قالب جنبش اجتماعي زنان در عرصه جامعه مدني گسترش داده اند.