اثر استفاده يك ماهه از عينك بر سيستم تطابقي و ديد دوچشمي بيماران آنيزومتروپ و آيزوامتروپ

مقدمه و اهداف امروزه آنومالي‌هاي ديد دوچشمي در زندگي روزمره بيماران ايزوامتروپ و آنيزومتروپ مشكلاتي به همراه دارد؛ لذا بر آن شديم بدانيم آيا استفاده از عينك به‌ عنوان اولين اصلاح‌كننده عيوب انكساري، بعد از يك ماه باعث تغيير در ديد دوچشمي بيماران داراي عيوب انكساري قابل‌ توجه به ويژه آنيزومتروپ ها مي شود يا خير. مواد و روش ها در مطالعه مقطعي حاضر، 56 بيمار (28 آنيزومتروپ و 28 آيزواَمتروپ) در فاصله سني 388 سال كه براي معاينه به دفتر كار اپتومتري مراجعه كرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بيماران، انحراف چشمي آشكار و يا ميكروتروپيا نداشتند و پيش از شركت در مطالعه، براي اطمينان از عدم وجود مشكلات پاتولوژي، معاينه شدند. رفركشن آبجكتيو و سابجكتيو آن‌ها نشان داد مقدار آمتروپي به حدي است كه استفاده از عينك ضروري به نظر مي‌رسد و يا اينكه در حين معاينه عينك پيشين آن‌ها نياز به تعويض داشت. فيوژن حسي، ديدبعد، نقطه نزديك و سهولت تطابق بيماران بلافاصله پس از استفاده از بهترين اصلاح و پس از يك ماه استفاده، معاينه شدند. نتايج بين دو گروه و سپس در هر گروه مقايسه شد. يافته ها يافته ها نشان داد در رابطه با پارامترهاي اندازه گيري شده (در جدول 1) تفاوت آماري معناداري در هيچ يك از دو معاينه بين دو گروه نبود (P 0/05). پس از يك ماه استفاده از عينك، ديدبعد و سهولت تطابق به شكل قابل‌ توجه، در دو گروه بهبود يافت (P 0/05 )، ولي تفاوت معناداري در نقطه نزديك تطابق يافت نشد (P 0/05). نتيجه گيري به نظر مي‌رسد پس از استفاده از عينك اصلاح كننده،ديدبعد و سهولت تطابق بيماران هر دو گروه بهبود يافت. به طور كلي بعد از يك ماه استفاده از عينك، علاوه بر بهبود قابل توجه ديد دوچشمي در هر دو گروه، برخي علائم از جمله تاري ديد، خستگي چشمي و سردرد در بيماران، به‌خصوص آنيزومتروپ ها از بين رفت.