اثر دويدن با الگوهاي مختلف بر مقادير نرخ بارگذاري، ايمپالس و گشتاور آزاد طي دويدن

مقدمه و اهداف سه نوع الگوي برخوردي پا وجود دارد كه دونده ها از اين الگوها استفاده مي كنند كه شامل الگوي پاشنهپنجه، قسمت مياني پاپاشنه و پنجهپاشنه مي باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثرات دويدن با الگوهاي مختلف بر مقادير نرخ بارگذاري، ايمپالس و گشتاور آزاد در سه بعد طي فاز اتكاي دويدن مي باشد. مواد و روش ها در مطالعه كار آزمايي و نيمه تجربي حاضر، 13 مرد سالم (سن: 2.8±26.6 سال، وزن بدن: 7.2±78.4 كيلوگرم) داوطلب شدند. داده هاي نيروي عكس العمل زمين به وسيله يك صفحه نيروي كيستلر (نرخ نمونه برداري: 1000 هرتز) اندازه گيري شد. از آزمون آناليز واريانس دوسويه جهت تحليل آماري در سطح معنا داري 0.05 α=استفاده شد. يافته ها يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد كه ميزان نيروي عكس العمل عمودي زمين طي فاز ميانه اتكا دويدن پاشنهپنجه بدون كفش نسبت به همين الگو در دويدن با كفش بيشتر بود. نيروي خارجي در فاز تماس پاشنه در دويدن پنجهپاشنه نسبت به دويدن با الگوي پاشنهپنجه كاهش معنا داري را نشان داد. نرخ بارگذاري عمودي طي دويدن با كفش نسبت به بدون كفش در الگوي پاشنهپنجه بزرگتر بود. نتيجه گيري با توجه به نتايح حاضر مي توان بيان نمود كه الگوي دويدن پنجهپاشنه ميزان مولفه ي خارجي و بنابراين ميزان پرونيشن پا نسبت به الگوي پاشنهپنجه كاهش پيدا نموده كه مي تواند سبب كاهش ريسك آسيب گردد.