بررسي آگاهي متخصصان تيم توانبخشي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي، درماني تبريز از روش‌هاي ارتباطي مكمل و جايگزين

مقدمه و اهداف امروزه توانايي برقراري ارتباط از طريق گفتار از توانايي هاي منحصربه‌فرد نوع بشر است. افرادي كه به هر دليل، توانايي سخن گفتن را از دست ‌داده باشند، نمي‌توانند به شيوۀ مؤثر ارتباط برقرار كنند. روش هاي ارتباطي مكمل و جايگزين به‌عنوان راهكاري مناسب براي كمك به اين افراد مطرح‌ شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي ميزان آگاهي تيم توان‌بخشي شاغل در دانشگاه علوم پزشكي تبريز از خدمات روش‌هاي ارتباطي مكمل و جايگزين است. مواد و روش‌ها در پژوهش حاضر كه از نوع مقطعي و توصيفيتحليلي است. 31 نفر از تيم توان‌بخشي شاغل در بيمارستان‌ها و كلينيك‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي و درماني تبريز در اين پژوهش شركت كردند و ميزان آگاهي آن‌ها از خدمات روش‌هاي ارتباطي مكمل و جايگزين مورد بررسي قرار گرفت. براي آگاهي سنجي از پرسشنامه‌ي محقق ساخته با روايي محتوايي 76.31 استفاده شد. نتايج با استفاده از نرم‌افزار 22spss مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها يافته ها نشان داد كه 38.7 درصد شركت‌كنندگان، هيچ‌گونه آشنايي با اصطلاح خدمات ارتباط مكمل و جايگزين نداشتند و يا آشنايي كمي داشتند، تنها 6.4 درصد از آن‌ها آشنايي كامل با اين اصطلاح داشتند. بيشترين آشنايي شركت‌كنندگان (80.6 درصد) با سيستم‌هاي ارتباطي ساده از جمله كاغذ و خودكار بود. نتيجه‌ گيري به نظر مي رسد كه متخصصان، آشنايي محدودي با خدمات ارتباطي مكمل و جايگزين و جامعۀ هدف اين خدمات دارند؛ بنابراين نياز به آموزش به اين متخصصان در اين زمينه به‌صورت نظري و باليني وجود دارد.