مقايسه‌ي دلسوزي نسبت به خود، شوخ‌طبعي و ناگويي عاطفي در بين مادران كودكان اتيسم با بهنجار در شهر اهواز

مقدمه و اهداف هدف از پژوهش حاضر، مقايسه ي دلسوزي نسبت به خود، شوخ‌طبعي و ناگويي عاطفي در بين مادران كودكان اتيسم با مادران كودكان بهنجار در شهر اهواز بود. مواد و روش‌ها پژوهش حاضر از نوع عليمقايسه‌اي (علي پس از وقوع) بود. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي مادران كودكان بهنجار و تمامي مادران داراي كودكان اتيسم مراجعه‌كننده به مراكز سازمان‌دهي، درمان و توان‌بخشي اختلالات اتيستيك در شهر اهواز در سال 1397-1396 تشكيل دادند. نمونه‌ي اين پژوهش با روش نمونه‌گيري در دسترس با دو گروه 60 مادر كودكان اتيسم و 60 مادر كودكان عادي انتخاب گرديدند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه‌ي دلسوزي به خود (SCS)، پرسش‌نامه‌ي سبك‌هاي شوخ‌طبعي (HSQ) و مقياس ناگويي هيجاني تورنتو (TAS-20) بود. جهت آزمون فرضيه‌ها از آزمون تحليل واريانس استفاده شد. يافته‌ها يافته‌ها نشان داد كه بين دلسوزي نسبت به خود و ناگويي عاطفي مادران كودكان داراي فرزند اتيسم و مادران كودكان بهنجار تفاوت معني‌داري وجود دارد، ولي در مورد شوخ‌طبعي تفاوتي بين دو گروه مشاهده نشد. نتيجه‌گيري يافته هاي تحقيق حاضر مي تواند براي انجام مداخلات روانشناختي به مادران كودكان اتيسم دستاورد مهمي به شمار رود.