تاثير تحريك الكتريكي فراجمجمه مغز و تمرينات منتخب بر تعادل كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي

مقدمه و اهداف كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي (DCD) نسبت به كودكان سالم در عملكردهاي حسي حركتي ضعيف هستند، عملكرد ضعيف حركتي در فعاليتهاي روزانه با سن و هوش كودك مطابقت ندارد و ناشي از بيماري هاي عصبي هم نيست. اختلال هماهنگي رشدي يكي از نارسايي هاي بارز در زمينه رشد مهارت هاي حركتي در كودكان پيش دبستاني و ابتدايي است. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر تحريك الكتريكي فراجمجمه مغز و تمرينات منتخب بر تعادل كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي در شرايط مختلف حسي است. مواد و روش ها روش پژوهش، آزمايشي بود و از طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. تعداد 20 كودك 7 تا 14 سال داراي اختلال هماهنگي رشدي با روش نمونه گيري در دسترس از مدارس عادي پس از اعمال معيارهاي ورود و خروج انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. پس از بررسي تعادل آزمودني ها بوسيله آزمون سازماندهي حسي در شش حالت مختلف با دستگاه پوسچوگرافي كامپيوتري، گروه مداخله به مدت 8 جلسه و هر هفته 3 جلسه تحت تحريك الكتريكي فراجمجمه مخچه (ctDCS) و برنامه حركتي قرار گرفتند ولي گروه كنترل تحريك الكتريكي ساختگي (تحريك نما) و برنامه حركتي را تجربه كردند. بعد از پايان مداخله، پس آزمون براي ارزيابي عملكرد تعادلي دو گروه بعمل آمد. يافته ها نتايج پژوهش نشان داد كه بين دو گروه در حالت در دسترس بودن اطلاعات آوران سيستم هاي حسي (0.001=p)، حذف اطلاعات سيستم بينايي (0.006=p)، ارائه آرايه هاي نامناسب سيستم بينايي (0.023=p)، حذف اطلاعات سيستم حسي عمقي (0.007=p) و حذف اطلاعات سيستم حس عمقي و ارائه آرايه هاي نامناسب بينايي (0.021=p) تفاوت معني داري وجود داشت. در حالت حذف اطلاعات سيستم حس عمقي و بينايي (0.102=p) بين دو گروه تفاوت معنادار وجود نداشت. نتيجه گيري با توجه به نتايج به دست آمده از اين پژوهش، تحريك الكتريكي فراجمجمه مي تواند به عنوان يك روش جديد قبل از فعاليت بدني بر تعادل كودكان دچار اختلال هماهنگي رشدي تاثيرگذار بوده و به بهبود تعادل اين كودكان كمك كند.