مقايسه اثربخشي زوج درماني رفتاري و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت روابط زناشويي زوجين ناسازگار شهر شيراز

هدف از  اين پژوهش، بررسي تاثير زوج درماني رفتاري و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت روابط زناشويي زوجين ناسازگار مراجعه كننده به دادگاه خانواده شهر شيراز بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه زوجين ناسازگار شهر شيراز  كه به دادگاه خانواده  در سال 1397مراجعه كرده اند بود. تعداد 45زوج (90 نفر) به روش تصادفي بعنوان نمونه انتخاب كه در دو گروه  آزمايش و يك گروه كنترل (30نفري، 15زوج) به صورت برابر و تصادفي جايگزين شدند. ابزار اين پژوهش شامل، جلسات درماني زوج درماني رفتاري  ارتباطي و درمان ACT و پرسشنامه كيفيت روابط زناشويي باسبي ،كران لارسن و كريستين (1995) بود. داده ها با استفاده از (تحليل كواريانس و آزمون لوين ) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد، بين اين دو درمان از لحاظ تاثير بر كيفيت روابط زناشويي زوجين ناسازگار تفاوت معنادار وجود دارد، زوج درماني رفتاري اثر بيشتري در افزايش كيفيت روابط زناشويي داشت. بنابراين مي توان نتيجه گرفت، زوج درماني رفتاري در افزايش كيفيت روابط زناشويي زوجين ناسازگار موثر است. لذا مي توان براي كاهش مشكلات ارتباطي زوجين ناسازگار و بهبود روابط زناشويي آن ها در مراكز زوج درماني استفاده نمود.