بررسي واكنش‌هاي مرفولوژيكي و فيزيولوژيكي گياه دارويي سياه شور به مقدار شورِي آب

تحقيق حاضر در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 97-1396 در گلخانه تحقيقاتي مركز ملي تحقيقات شوري انجام گرفت. تيمارهاي آزمايش شامل هفت سطح شوري آب (3 (شاهد)، 10، 20، 30، 40، 50 و 60 دسي زيمنس بر متر) بود كه اثر آن برگونه سياه شور بررسي گرديد. در اين مطالعه صفاتي از جمله طول گياه، وزن تر و خشك گياه، سطح برگ، محتواي كلروفيل، قند محلول و ميزان پرولين مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه اثر سطوح تنش شوري بر تمامي ويژگي هاي مورد بررسي معني دار بود. افزايش شوري سبب كاهش معني دار طول گياه شد، به طوري كه گياهان تيمار شده با شوري 60 دسي زيمنس بر متر نسبت به گياهان تحت تنش شوري سه دسي زيمنس بر متر با 12.37 درصد كاهش طول گياه مواجه شدند. وزن تر، وزن خشك، سطح برگ، كلروفيل a و كلروفيل كل با افزايش تنش شوري از 3 تا 30 دسي زيمنس بر متر افزايش معني دار داشتند و سپس با افزايش شوري تا سطح 60 دسي زيمنس بر متر به طور معني داري كاهش يافتند. با افزايش شوري از 3 تا 30 دسي زيمنس بر متر وزن خشك گياه به ميزان 3.7 گرم در بوته افزايش يافت سپس با افزايش شوري تا سطح 60 دسي زيمنس بر متر وزن خشگ گياه با كاهش معني داري مواجه شد. افزايش شوري از تيمار شاهد تا سطح 60 دسي‌زيمنس بر متر سبب افزايش ميزان پرولين (52.03 %) و قندهاي محلول (21.12 %) گياه شد. حدآستانه تحمل به شوري آب آبياري در گياه سياه شور 31 دسي زيمنس بر متر و شيب كاهش ماده خشك آن به ازاي افزايش هر واحد شوري 0.22 % بود.