تحليل قلمروهاي مشبه و مشبهٌ‌به در اشعار فريدون تولّلي

«تشبيه» راهي به سوي بركشيدن فرم و صورت و ايجاد فضاي لطيف و هنري در شعر است. همچنين باعث ملموس‌ترشدن فضاي شعر براي مخاطب و شيوايي بيشتر كلام و گيرايي آن مي‌شود؛ بررسي و تحليل قلمرو‌هاي تشبيه نيز سبب كشف و شناخت هرچه ‌بيشتر جهان‌بيني شاعر مي‌شود. فريدون تولّلي اهميّت تشبيه را به‌خوبي دريافته است؛ به‌گونه‌اي كه از ميان ساير فراهنجاري‌هاي معنايي به تشبيه با بسامد دويست و ده مورد نگاه ويژه داشته است. فراواني تشبيه‌هاي حسّي به حسّي در شعر توللي نشان‌دهنده طبع نازك و برون‌گراي شاعر است. در تشبيه‌هاي شعر تولّلي توجّه وي به مكتب باروك را مي‌توان نشانه‌اي از شخصيت متزلزل و متغير او دانست و درگيري احتمالي او با عقده اديپ را از خلال تكرار نام‌اندام‌هاي مادرانه در مشبه و مشبهٌ‌به‌هاي شعرش دريافت. از تشبيه‌هاي او برمي‌آيد كه شعر براي او وسيله‌اي است براي دفاع از خود در برابر رقيبان ادبي و سياسي و از طرفي مايه آرامش و تسكين آلام دروني بوده است. در اين مقاله با نگاهي تحليلي توصيفي به بررسي قلمروهاي مشبّه و مشبّهٌ‌به در مجموعه اشعار فريدون تولّلي پرداخته شده است كه به گونه‌اي معرّف فضاي ذهني و احساسي شاعر است.