تاثير 4 هفته تمرين HIIT بر ميزان پروتئين‌هاي پايين‌دست و بالادست مسير mTORC1 در عضله دوقلوي موش‌هاي صحرايي مبتلا به ديابت نوع 2

سابقه و هدف: مسير mTORC1 يكي از مسيرهاي مهم درون سلولي در سنتز پروتئين است. در بيماري ديابت نوع 2 و مقاومت به انسولين اين مسير مهار مي شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسي تاثير 4 هفته تمرين HIIT بر ميزان پروتئين هاي پايين دست و بالادست مسير mTORC1 در عضله دوقلوي موش هاي صحرايي مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، 16 سر موش صحرايي نر نژاد اسپراگ داولي (با ميانگين وزن 20±250 گرم) انتخاب شدند و پس از ديابتي شدن از طريق استرپتوزوتوسين و نيكوتين آميد به روش تصادفي به 2 گروه HIIT ديابتي و كنترل ديابتي تقسيم شدند. گروه تجربي 4 روز در هفته و به مدت 4 هفته به فعاليت ورزشي پرداختند، در حالي كه گروه كنترل هيچ گونه برنامه تمريني نداشتند. براي تحليل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد. يافته ها: تغيير معني داري در ميزان تام پروتئين هاي AKT1 (0.31 p )، P70S6K1 (0.69 p ) و 4EBP1 (0.84 p ) در گروه تمرين ديابتي نسبت به گروه كنترل ديابتي مشاهده نشد، اما ميزان تام پروتئين mTOR (0.02 p ) و فرم فسفريله پروتئين هاي AKT1ser473 (0.03 p )، mTORser2448 (0.03 p (، P70S6K1Thr389 (0.02 p ) و 4EBP1Thr46.37 (0.009 p ) در گروه تمرين ديابتي نسبت به گروه كنترل ديابتي افزايش معني داري را نشان داد. نتيجه گيري: تمرين HIIT مي تواند مسيرهايAKT1/mTOR/P70S6K1 و AKT1/mTOR/4EBP1 را در مسير mTORC1 فعال كند كه در نتيجه، تمرين HIIT از طريق اين مسير مي تواند موجب سنتز پروتئين يا هيپرتروفي عضلاني در عضله دوقلوي موش هاي تمرين كرده شود.