پيش‌بيني رشد پس از سانحه‌ نيابتي بر اساس انعطاف‌پذيري شناختي و ارزيابي مجدد شناختي در پرستاران ارائه دهندۀ خدمات به آسيب ديدگان زلزلۀ كرمانشاه

زمينه و هدف: زلزله يكي از بلاياي طبيعي است كه علاوه بر آسيب به بازماندگان مي تواند پيامدهاي مثبتي هم داشته باشد. از آن جمله مي‫توان به رشد پس از سانحه نيابتي اشاره كرد كه به عنوان پيامد روانشناختي مثبت مواجهه غيرمستقيم با رويداد آسيب زا شناخته مي‫شود. اين پژوهش با هدف پيش بيني رشد پس از سانحۀ نيابتي بر اساس انعطاف پذيري شناختي و ارزيابي مجدد شناختي در پرستاران ارائه دهندۀ خدمات به زلزله زدگان كرمانشاه انجام شد. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه آماري شامل پرستاران ارائه دهندۀ خدمات به زلزله زدگان كرمانشاه در سال 1396 بود كه از ميان آنها 181 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع‫آوري داده ها از پرسشنامه هاي رشد پس از سانحه تدسچي و كالهون (1996)، انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010) و تنظيم شناختي هيجان گرنفسكي و همكاران (2001) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون‫هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون همزمان در نرم افزار SPSS25 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد بين ارزيابي مجدد شناختي و انعطاف پذيري شناختي با رشد پس از سانحۀ نيابتي، همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد. بر اساس نتايج تحليل رگرسيون، ارزيابي مجدد شناختي و انعطاف پذيري شناختي از پيش‫بيني‫كننده‫هاي رشد پس از سانحۀ نيابتي شناخته شدند (0/05 p). نتيجه گيري: يافته ها اهميت نقش انعطاف پذيري شناختي و ارزيابي مجدد شناختي را در پيش‫بيني رشد پس از سانحۀ نيابتي در پرستاران نشان داد، بنابراين از طريق افزايش انعطاف پذيري شناختي و آموزش ارزيابي مجدد شناختي مي‫توان به رشد رواني پرستاران كمك كرد.