مكانيسم اثرات نانوساختارهاي اكسيد روي در سلول‌هاي زنده

نانوتكنولوژي و نانوساختارها كه ذراتي در سايز كوچك‌تر از 100 نانومتر حداقل دريكي از ابعاد هستند، در صنايع مختلف، محصولات مصرفي و كاربردهاي زيست پزشكي شاهد مصارف روزافزون آن‌ها هستيم. نانوساختارهاي اكسيدروي به دليل ويژگي‌هاي منحصربه‌فردي كه دارند، براي بهبود اثرات روي، جايگزين آن مي‌شوند و به‌عنوان عامل ضد باكتري در بسته‌بندي مواد غذايي و همچنين جاذب اشعه UV در مواد آرايشي و كرم‌هاي ضد آفتاب مورداستفاده قرار مي‌گيرند. باوجود ويژگي‌هاي مفيد، اين نانوساختارها در غلظت‌هاي بالا مي‌توانند براي موجودات زنده سمي باشند. مطالعاتي كه در اين زمينه انجام‌شده نشان مي دهد كه عوامل و فاكتورهاي مختلفي در ايجاد سميت و ميزان آن مؤثرند، ازجمله: نوع سلول هدف، سايز و ساختار و ويژگي‌هاي سطحي نانوساختارها و همچنين راه هاي مواجهه موجودات زنده با آن‌ها. طبق مطالعات انجام‌شده مكانيسم‌هاي پيشنهادي ايجاد سميت توسط نانوساختارها شامل توليد راديكال‌هاي آزاد اكسيژن و ايجاد استرس اكسيداتيو ناشي از آن، سميت ژنومي و تغيير در بيان ژن‌هاي مختلف و تغيير در توليد پروتئين‌هاي مرتبط با آن، همچنين تغييرات اپي ژنتيك و ايجاد پاسخ‌هاي التهابي و درنهايت ايجاد آپوپتوز است كه در اين مطالعه مكانيسم‌ هاي ايجاد سميت نانوساختار اكسيد‌روي موردبحث و بررسي قرار مي‌گيرد و همچنين به آثار in vivo اين نانوذرات در موجودات زنده اشاره مي‌شود.