مقايسه اثربخشي درمان‌هاي شناختي– رفتاري، موسيقي درماني و تن آرامي رفتاري در افزايش تاب‌آوري بيماران عروق كرونري

زمينه و هدف: اگرچه در دو دهۀ اخير پيشرفت‌هاي زيادي در درمان بيماران قلبي اتفاق افتاده است، اما شيوع بيماري كرونري قلب در حال افزايش است و عواملي نظير استرس هاي اجتماعي، تعارض و رفتار خصمانه مي توانند به انقباض نابهنجار عروق كرونري، افزايش انسداد شريان كرونري، بي‌نظمي‌هاي بدخيم ضربان قلب و درنتيجه ناتواني قلب منجر شوند. بر اين اساس هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير درمان هاي غير دارويي CBT، تن آرامي و موسيقي‌درماني بر ميزان تاب آوري بيماران كرونر قلبي است. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش از طرح شبه آزمايشي با گروه هاي آزمايش و كنترل استفاده شد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه بيماران كرونر قلبي بستري در بيمارستان قلب امام علي (ع) شهر كرمانشاه در سال 97-96 بود كه تعداد آن‌ها بالغ‌بر 150 نفر است. نمونه گيري در اين پژوهش به روش نمونه گيري در دسترس و طي دو مرحله صورت گرفت. حجم نمونه انتخابي برابر 52 بيمار از ليست انتظار بيماران قلبي انتخاب شد. ابزار جمع آوري داده ها، پرسشنامه خود تاب‌آوري كونور و ديويدسون بود و داده ها با تحليل مانوا و مانكوا در نرم‌افزار SPSS24 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج: نتايج تحقيق نشان داد كه سه روش درماني تأثيري مطلوب بر ميزان تاب آوري بيماران دارند اما ميزان ميانگين به‌دست‌آمده از آزمون LSD نشان داد درمان هاي CBT با ميانگين بالاتر به نحو مطلوب تري بر تاب آوري بيماران تأثيرگذار بوده اند. نتايج آزمون LSD نشان داد؛ در رتبه‌بندي ميزان تأثيرگذاري روش هاي درماني پس از CBT، تن آرامي بيشترين تأثير را برافزايش ميزان تاب آوري بيماران دارد. نتيجه گيري: بنابراين، اثربخشي درمان شناختي - رفتاري برافزايش تاب‌آوري بيماران عروق كرونري بيشتر از دو درمان موسيقي‌درماني و تن آرامي رفتاري است.