مطالعه ساختار ليتوسفر شمال‌غرب ايران با استفاده از تابع گيرنده S

در اين مقاله نتايج تحليل و مهاجرت به عمق توابع گيرنده S در شمال‌غرب ايران ارائه مي شود. شبكه لرزه نگاري مورد استفاده در اين مطالعه شامل 23 ايستگاه باند پهن و متوسط است كه از ساحل غربي درياي خزر آغاز شده و تا ساحل شرقي درياچه اروميه در امتداد يك خط تقريباً مستقيم با جهت گيري شرقيغربي و عمود بر رشته كوه هاي تالش ادامه مي يابد و از مجاورت آتش‌فشان هاي سهند و سبلان مي گذرد. زلزله هاي دورلرز ثبت شده از زلزله هاي رخداده در فاصله رومركزي 55 درجه تا 85 درجه و بزرگاي بيش از 5/5 كه از بانك داده جمع آوري شده در بازه زماني آگوست 2008 تا جولاي 2012 استخراج شدند و توابع گيرنده S با واهماميخت مؤلفه شعاعي از مؤلفه قائم به‌دست آمد. نتايج حاصل از بر هم انبارش اين توابع گيرنده S نشان مي دهد كه شمال غرب ايران داراي ليتوسفر نسبتا نازكي است كه ضخامت آن در بيشتر مناطق برابر با 10±80 كيلومتر است و در زير سبلان به 10±120 كيلومتر افزايش مي يابد. به‌نظر مي رسد نازك بودن ليتوسفر تطابق نزديكي با وجود بي هنجاري هاي دمايي در شمال غرب ايران دارد. پوسته و ليتوسفر در زير آتش‌فشان سبلان نسبت به نواحي اطراف ضخيم تر است كه مي تواند ناشي از همگرايي بلوك خزر جنوبي و ليتوسفر قاره اي شمال غرب ايران باشد. به‌علاوه نتايج ما يك پله در مرز موهو در زير كوه‌هاي تالش را آشكار مي كند كه به‌نظر مي رسد به‌علت مجاورت پوسته خزر جنوبي و پوسته قاره اي شمال‌غرب ايران در اين منطقه باشد.