اثربخشي الگوي نگارش بيانگر در كاهش نشخوار فكري، افسردگي و استرس زنان مطلقه

مقدمه: نشخوار فكري يكي از مهم‌ترين مؤلفه‌هاي افسردگي است كه طي دو دهه گذشته به عنوان سازه‌اي مهم در فهم چگونگي ايجاد و تداوم خلق افسرده مورد توجه قرار گرفته است. هدف: هدف از اين پژوهش تعيين اثربخشي الگوي نگارش بيانگر در كاهش نشخوار فكري، افسردگي و استرس زنان مطلقه شاهين ‌شهر بود. روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون بود. جامعه آماري پژوهش كليه‌ي زنان مطلقه تحت پوشش سازمان بهزيستي بودند كه در سال ۱۳۹۶ به مراكز مشاوره شهرستان شاهين ‌شهر مراجعه نموده بودند. نمونه‌ها به روش نمونه‌گيري ساده انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (۱۵ نفر) و كنترل (۱۵ نفر) جايدهي شدند. گروه آزمايش در ۴ جلسه تحت آموزش گروهي الگوي نگارش بيانگر قرار گرفتند. آزمودن ‌هاي هر دو گروه در دو مرحله ) پيش‌آزمون و پس‌آزمون) از طريق پرسشنامه‌هاي نشانگان افسردگي، اضطراب و استرس و نشخوار فكري تامل مورد ارزيابي قرار گرفتند. تحليل آماري توسط آزمون‌هاي، تي زوجي، تي مستقل و تحليل كواريانس انجام شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش الگوي نگارش بيانگر موجب كاهش معني‌داري در ميزان افسردگي، استرس و نشخوار فكري در زنان مطلقه شده است (۰/۰۰۱ P). نتيجه‌گيري: مداخله الگوي نگارش بيانگر نقش مؤثري بر درمان افسردگي، استرس و نشخوار فكري زنان مطلقه دارد؛ بنابراين مي‌توان از اين روش براي درمان و كاهش پيامدهاي رواني طلاق استفاده كرد.