تعيين كيفيت سلامت زيستي رودخانه بهمن شير با استفاده از شاخص هاي نايگارد-پالمر و ساپروبيك

اين تحقيق به منظور ارزيابي سلامت زيستي رودخانه بهمن شير با استفاده از شاخص نايگاردپالمر انجام گرفت. نمونه برداري از فيتوپلانكتون ها بوسيله تور پلانكتون گيري 30 ميكرون و از 6 ايستگاه در نقاط مختلف رودخانه طي يك سال به صورت ماهانه (شهريور 1392 تا مرداد 1393) انجام شد. در اين بررسي از 109 گونه ريز جلبكي، 87 گونه شناسايي شده متعلق به شاخه باسيلاريوفيتا بود. دياتومه ها، بيش از 90% نمونه ها را در كل سال به استثنا تير و مرداد به خود اختصاص دادند. شاخه سيانوفيتا در تير ماه %19 و در مرداد ماه 37% كل نمونه ها را به خود اختصاص داد. در ميان گونه هاي باسيلاريوفيتا، Coscinodiscus sp. و سپس Coscinodiscus oculus در تمامي ماه ها و عمدتاً در ايستگاه هاي دريايي مصب بهمن شير (ايستگاه 5 و 6) غالب بودند. از شاخه سيانوفيت ها، Oscillatoria sp. در ايستگاه هاي 1 و 2 (ايستگاه هاي آب شيرين) در تير و مرداد 1393 داراي فراواني نسبتاً زيادي بودند. حضور جنس هاي جلبكي مقاوم به آلودگي همانند Oscillatoria، Navicula، Scenedesmus، Nitzschia، Fragilaria، Pediastrum، Cymbella، Synedra، Gomphonema، Cyclotella، Pinnularia و Spirogyra در ايستگاه هاي مختلف رودخانه بهمن شير نشان دهنده آلودگي آب رودخانه به مقادير بسيار زياد مواد آلي است. ارزيابي شاخص ساپروبيك نيز مشخص نمود كه تمامي ايستگاهها به استثناء ايستگاه 6 (ايستگاه مصبي دريايي) داراي وضعيت آلفا مزو ساپروبيك بودند كه نتايج مشابهي نيز توسط شاخص جلبك نايگاردپالمر حاصل گرديد. در نتيجه، وجود فيتوپلانكتون هاي مقاوم به آلودگي هاي آلي در رودخانه مي تواند علامت خطري براي كاهش كيفيت آب رودخانه باشد.