بررسي عددي و تجربي ارتباط بين سايش و دما در لغزش خشك نانوكامپوزيت پلي‌اتيلن اكسيد روي

در جهان امروز تلاش‌هاي فراواني به‌منظور جايگزين‌كردن پليمرها با مواد متداول صورت گرفته كه موجب فرآيندپذيري بهتر و كاهش وزن محصولات توليدشده به‌وسيله آنها شده است. پليمرها در كنار اين مزايا، معايبي نيز دارند. يكي از روش‌هاي مقابله با اين معايب، تقويت پليمرها از طريق اضافه‌كردن ديگر مواد به آنها است. به‌عنوان نمونه، مي‌توان به نانوكامپوزيت‌هاي پليمري توليدشده از طريق اضافه‌كردن نانوذرات به پليمر به‌منظور افزايش عملكرد سوده‌شناسي آن اشاره نمود. در اين مقاله يك مطالعه تجربي و عددي بر روي ارتباط بين افزايش دما و نرخ سايش در پلي‌اتيلن با 10 درصد وزني نانوذرات اكسيد روي انجام شده است. همچنين پلي‌اتيلن خالص با نانوكامپوزيت پليمري نيز از اين منظر مورد مقايسه با يكديگر قرار گرفتند. يك مدل المان محدود سه‌بعدي در نرم‌افزار آباكوس به‌منظور مطالعه سايش در تماس پين و ديسك توسعه داده شده است. نتايج پيش‌بيني‌شده توسط مدل المان محدود با داده‌هاي تجربي به‌دست‌آمده از آزمايش پين روي ديسك با يكديگر مقايسه مي‌شوند. مطابق نتايج، يك رابطه غيرخطي بين تغييرات دما و نرخ سايش ارايه شده است.