فضاهاي شهري چندعملكردي: راهكاري براي افزايش كيفيت زندگي شهري در شهرهاي متراكم

با افزايش جمعيت شهري، شهرها با نوعي دوگانگي روبه‌رو هستند: از سويي رشد افقي شهرها اثرات زيست‌محيطي مخربي دارد و از سوي ديگر رشد عمودي به كاهش كيفيت زندگي افراد و بروز انواع بيماري‌هاي روحي منجر مي‌شود. اين دوگانگي مديران شهري را با يك معماي پيچيده مواجه كرده است: شهري كه بايد بتواند با حفظ وضعيت موجود خود و مداخلات حداقلي، افراد بيشتري را در خود جاي داده و اطمينان حاصل كند كه زندگي شهروندان جديد از كيفيت لازم برخوردار است.اين پژوهش، ايدۀ طراحي فضاي شهري چندعملكردي را به‌عنوان راه‌حلي براي مسئلۀ افزايش جمعيت شهرها مطرح مي‌كند. ارائۀ تعريف از فضاهاي چندعملكردي در اين پژوهش، بر مبناي تعريفي كه كشاورزي و رشته‌هاي مشابه براي اين مفهوم ارائه داده‌اند تدقيق شده است. فرضيۀ اين پژوهش بر اين امر استوار است كه اين تعريف تكميل‌شده مي‌تواند ديدگاه جديدي نسبت به طراحي فضا ارائه داده و باعث بهبود عملكرد فضاهاي شهري موجود و در نتيجه كاهش نياز براي ساخت فضاهاي جديد در عين افزايش كيفيت زندگي در شهرهاي پرتراكم شود.روش تحقيق در اين پژوهش به‌صورت كيفي و براساس مطالعات كتابخانه‌اي است. ابتدا مفهوم عملكرد و تعريف چندعملكردي در رشته‌هايي كه تعريف مشخص‌تري از اين موضوع دارند بررسي شده‌ و سپس تعريف مفاهيم به طراحي شهري و فضاي شهري گسترش يافته است. در نهايت با استفاده از نمودارهاي گرافيكي كه براساس مدل‌هاي رياضي ترسيم شده‌اند، مزاياي اين نوع نگاه برجسته شده و مورد بحث قرار گرفته است.