تأثير قصه‌درماني بر اضطراب كودكان پايه دوم ابتدايي

Effect of Narrative Therapy on Anxiety Levels of Second-Grade Elementary Students

مقدمه: قصه‌درماني براي كودكان مضطرب كه نميتوانند به سادگي افكار و احساساتشان را شناسايي و ابراز كنند، به‌صورت يكي از روش‌هاي عالي مشاوره و روان درماني مطرح شده است. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تأثير قصه‌درماني بر اضطراب كودكان پايه دوم ابتدايي بود. مواد و روش‌ها: مطالعه نيمه‌تجربي حاضر از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را دانش‌آموزان سال دوم ابتدايي دبستان دخترانه شهداي تاكسيراني در منطقه 14 شهر تهران كه در سال تحصيلي 98-1397 مشغول به تحصيل بودند، تشكيل دادند. براساس روش نمونه‌گيري تمام‌شمار، نمونه مورد مطالعه 30 نفر از دانش‌آموزان سال دوم ابتدايي بودند كه بيشترين نمرات را در آزمون اضطراب Spence كسب كرده بودند. از اين تعداد، 15 نفر به‌صورت تصادفي در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه كنترل جاي گرفتند. به‌منظور انجام اين مطالعه، گروه آزمايش طي 10 جلسه 45 دقيقه‌اي تحت قصه‌درماني شناختي- رفتاري قرار گرفتند و گروه كنترل برنامه معمول خود را گذراندند. پس از پايان دوره قصه‌درماني، آزمودني‌هاي دو گروه مجدداً با استفاده از مقياس‌هاي مذكور ارزيابي شدند. در پژوهش حاضر براي تجزيه‌ و تحليل داده‌ها علاوه بر روش‌هاي آمار توصيفي از تحليل كوواريانس چندمتغيري و نرم‌افزار آماري SPSS 21 استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان دادند كه گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل پس از پايان جلسات قصه‌درماني، كاهش معناداري در نمره كل اضطراب و خرده‌مقياس‌هاي آن داشته است (05/0P<). نتيجه‌گيري: همسوبودن يافته‌هاي پژوهش حاضر با نتايج مطالعات ديگر، تأييدي بر كارايي قصه‌درماني در كاهش اضطراب در كودكان است.

Introduction: This study aimed to investigate the effect of narrative therapy onthe anxiety levels of second-grade elementary students. Materials and Methods: This semi-experimental study was conducted using a pretest-posttest design with a control group. The target population of this study was the second-grade elementary female students at Shohadaye Taxirani School located in district 14 in Tehran, Iran, in the academic year 2019. Based on census sampling, 30 students were selected among those who obtained the highest scores in the Spence anxiety test. Subsequently, they were assigned randomly into the experimental (n=15) and control (n=15) groups. The experimental group received 10 sessions of cognitive-behavioral narrative therapy for 45 min. On the other hand, the control group received routine practices. At the end of narrative therapy, both groups were evaluated using the scales mentioned. The data were analyzed in SPSS software (version 21) through descriptive statistics and analysis of multivariate covariance. Results: According to the result, the experimental group obtained a significant decrease in the total score of anxiety and its subscales after intervention, compared to the control group (P<0.05). Conclusion: Since the findings of this study are in line with those of other studies, it can be concluded that narrative therapy has positive effects on reducing anxiety levels in children.