مدلي جهت بهبود تخصيص منابع بيمارستاني با استفاده از تئوري صف

مقدمه: عملكرد سيستم هاي مراقبت هاي بهداشتي از نظر زمان هاي انتظار بيمار و استفاده از منابع مهم مي تواند از طريق مدل هاي صف و شبيه سازي ارزيابي شود. اين مقاله يك ابزار براي مطالعۀ ظرفيت، منابع و زمان انتظار بيمار فراهم مي كند. مواد و روش ها: اين مطالعه در بخش سي سي يو بيمارستان كوثر، با تمركز بر تأثير وقفه هاي (پيشگيرانه و غير پيشگيرانه) در بهره برداري مؤثر از منابع و در زمان جريان بيماران انجام شد. دو روش تجزيه و روش هاي حركت براوني جهت حل مدل صف ارائه شده است. چندين سناريو به منظور بهبود عملكردها تعريف شده است. شبيه سازي به عنوان يك ابزار اعتبارسنجي به كار گرفته شده است. يافته ها: نتايج شبيه سازي نشان داد كه سناريو 2 (كاهش زمان صرف شده در حل و فصل وقفه ها) كمترين زمان انتظار را دارد. سناريو 4 تا 6 نشان داد نسبت زمان صرف شده در غيبت كمتر از زمان صرف شده در حل و فصل وقفه ها است. نتيجه گيري: مدل هاي صف مبتني بر تجزيه به نتايج دقيق تري از تخمين حركت براوني مي رسند. كاهش تعداد وقفه ها و كاهش زمان صرف شده در حل و فصل وقفه ها زمان هاي جريان را كاهش مي دهد. تأثير وقفه يك چالش مهم مديريتي در نظر گرفته شده است.