مجرمان مواد مخدر به مثابه مجرمان پر خطر در نظام عدالت كيفري ايران

فاقد عنوان لاتين

در سياست جنايي ريسك مدار، يكي از مهم ترين مسائل، كيفيت پيش ­بيني رفتارهاي آتي فرد و در واقع چگونگي شناسايي مرتكبين پر ريسك است. تعيين ضابطه براي تعيين جرائم خطرناك، مستلزم شناسايي دقيق ارزش هاي موردنظر جامعه و اَعمال خطرناكي است كه به اين ارزش­ها و نهايتاً امنيت جامعه آسيب مي­ زنند. عدم تعيين ضوابط دقيق براي مجرمان خطرناك، گاه منجر به اعمال سليقه­ هاي شخصي قضات و درنتيجه نقض اصل برابري افراد در برابر حمايت قانون خواهد شد. هرچند قانون گذار ما صراحتاً در بند(الف) ماده 488 قانون آيين دادرسي كيفري مصوب 1392،ايجاد بانك اطلاعاتي براي مجرمان خطرناك را پيش ­بيني نموده است، ليكن هيچ گونه معيار و ملاكي براي تعريف مجرمان خطرناك ارائه نمي­ دهد. لذا در اين مقاله سعي بر آن است جهت بررسي معيار و ضابطه تعيين مجرمين مواد مخدر به عنوان گروهي از مجرمين خطرناك، با بررسي قوانين موضوعه و بازبيني تفاوت و محدوديت­ هايي كه قانونگذار براي جرايم مواد مخدر در مقايسه با ساير جرايم در نظر گرفته است؛ به برخي از شاخص­ هاي سياست كيفري سخت­ گيرانه مبتني بر رويكرد ريسك جرم در تعيين درجه خطرناك بودن اينگونه مجرمين بپردازيم.