مناسبات قدرت در بدن شاه هخامنشي براساس بينش اساطيري

The Indications Power in the Body of the Achaemenid King based on Mythlogical Insights

در هر جامعه‌اي منابع مشروعيت باتوجه به سنت‌هاي حاكم بر آن جامعه توجيه مي‌شود؛ شاه پس از رسيدن به مقام شاهي در ايران باستان‌ به ‌جاي يك موجوديت عيني و مادي، به يك موقعيت ‌مثالي و معنايي مي‌رسد و در اين تحول به‌ منظور بازتاب مفاهيم لازم است تا بدن مادي او بازتابي از مفاهيم مثالي باشد كه در اين مقام قرار دارد. «فرّه ايزدي» به ‌عنوان يكي از مفاهيم مثالي‌، باعث شكل‌گيري يك گفتمان حول بدن شاه مي‌گردد كه در آن نوعي برتري درجهت افزايش قدرت و مشروعيت است. پرسش‌هاي اين پژوهش عبارتنداز: چگونه بدن مادي در مناسبات قدرت به بدني ‌آرماني بدل مي‌شود كه براي مردم باورپذير است؟ 2- چگونه گفتمان بدن آرماني شاه در ادبيات و هنر آن دوره بازتاب داشته است؟‌ مسألۀ اصلي اين است كه چه شاخصه‌هايي در مشروعيت شاه نقش داشت كه باعث تمايز و برتري بدن مادي شاه در مناسبات قدرت به بدن آرماني و مشروعيت آفرين مي‌شد. به‌ همين‌منظور در اين مقاله ‌به ‌شيوۀ اكتشافي، جنبه‌هاي مختلفي از‌ كاركردهاي بدن‌ شاه هخامنشي مورد بررسي و تحليل قرار‌ گرفته و چگونگي روند شكل‌گيري گفتمان بدن‌ آرماني شاه بررسي، و شناختي هر چه عميق‌تر به نوع نگرش قدرت درجهت كسب مشروعيت است. هدف از اين پژوهش، واكاوي گفتمان بدن شاه هخامنشي در قالب رفتارهاي كنش‌مند، ازطريق كندو‌كاو در منابع نوشتاري و تصويري است.‌ فرضيۀ پژوهش بر اين اصل استوار است كه آنچه به‌عنوان گفتمان حول‌ محور بدن شاه شكل گرفته، برگرفته از تاريخ اساطير ايران در غالب مجموعه‌اي از‌ كاركردهاي نمادين در بدن آرماني شاه هخامنشي بازتاب پيدا كرده است. يافته‌ها و نتايج نشان مي‌دهد كه‌ همۀ اين مجموعه‌ها وانموده‌هايي هستند كه مفاهيم سه‌گانۀ بدن شاه‌ فرهمند، جنگجو و بركت‌بخش را درجهت منافع قدرت افزايش داده است.

In any society, the sources of legitimacy are justified by the traditions that govern the community; the king arrives at a metaphoric royal position in ancient Iran instead of an objective physical entity, and in this transformation it is necessary to reflect the concepts rather than the body. His material is a reflection of the exemplary notions in which he stands. As one of the exemplars of the concept of “divine religion”, a discourse is formed around the king’s body, in which there is a kind of superiority for increasing power and legitimacy. The questions of this study are: How does the material body in power relations become a body that is believable to the people? How did the discourse of the king’s ideal body reflect on the literature and art of that period? The main question is what attributes played a role in the legitimacy of the king that made the material body of the king distinct and superior to the ideal body and legitimacy of power. For this reason, in this article, various aspects of the Achaemenid king’s body functions are examined and analyzed, and how the process of shah’s body shaping discourse is shaped and deepened into a type of attitude toward legitimacy is gained. The purpose of this study is to analyze the discourse of the Achaemenid king’s body in the form of active behaviors through the exploration of written and visual sources. The research hypothesis is based on the premise that what emerged as a discourse centered around the king’s body, derived from Iranian mythology, reflected in a series of symbolic functions in the Achaemenid idealist body. The findings and results show that all of these collections are indications that the triple concepts of King Farahmand’s body, warrior and blessings have been enhanced in the interest of power.