عنوان مقاله :
مقايسه احساس تنهايي و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهري و روستايي شهرستان بهشهر
عنوان به زبان ديگر :
The comparative of Loneliness and its related factors in rural and urban elderly people in Behshahr city
پديد آورندگان :
صالحي تيلكي، عيسي دانشكده پرستاري و مامايي نسيبه ساري - گروه پرستاري سالمندي، مازندران، ايران , ايلالي، احترام السادات دانشكده پرستاري و مامايي نسيبه ساري - گروه پرستاري سالمندي، مازندران، ايران , ترقي، زهره دانشكده پرستاري و مامايي نسيبه ساري - گروه پرستاري سالمندي، مازندران، ايران , موسوي نسب، نورالدين دانشگاه علوم پزشكي مازندران - دانشكده بهداشت - گروه اپيدميولوژي و آمار حياتي، ساري، ايران
كليدواژه :
سالمندي , احساس تنهايي , شهري , عوامل مرتبط
چكيده فارسي :
مقدمه: اطلاعات كمي در مورد ويژگي هاي احساس تنهايي سالمندان شهري و روستايي وجود دارد. هدف از انجام اين پژوهش، تعيين مقايسه اي احساس تنهايي و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهري و روستايي مراجعه كننده به مراكز بهداشتي شهرستان بهشهر سال 97 بود.
روش ها: در اين مطالعه توصيفي-تحليلي، 280 سالمند ساكن منزل شهرستان بهشهر با روش تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند. پس از اخذ رضايت نامه شفاهي از افراد، گردآوري اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ي احساس تنهايي عاطفي- اجتماعي بزرگسالان، پرسشنامه فعاليت هاي روزمره زندگي ابزاري و پرسشنامه جمعيت شناختي- طبي انجام شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 22 و آزمون تي مستقل، مان ويتني، آناليز واريانس، كروسكال واليس و تحليل رگرسيون چند گانه خطي گام به گام صورت گرفت.
يافته ها: ميانگين نمره احساس تنهايي كل در سالمندان ساكن شهر و روستا به ترتيب برابر با 34/8 ± 00/33 و 89/9 ± 57/33 بود و اختلاف معني داري نداشت(05/0p>). ميانگين نمره زير حيطه عاطفي احساس تنهايي در سالمندان روستايي به طور معني داري بيش تر از سالمندان شهري بود(05/0P<). نتايج تحليل رگرسيون چندگانه خطي گام به گام نيز نشان داد، وضعيت تأهل بيشترين تأثير را در ميزان احساس تنهايي سالمندان شهري و روستايي داشت.
نتيجه گيري: با توجه به شيوع بالاي احساس تنهايي در سالمندان، انجام مطالعات بيش تر و طراحي مداخلات آموزشي- مشاوره اي- حمايتي جهت مقابله با احساس تنهايي سالمندان و پيشگيري از پي آمدهاي نامطلوب آن توصيه مي شود.
چكيده لاتين :
Introduction: Little is known about characteristics of loneliness among rural and urban older people. The purpose of this study was to determine Loneliness comparison and its related factors between urban and rural elderly people.
Methods: In this descriptive study, 280 community dowelling elderly people were selected by systematic random sampling method in Behshahr city in 2018. Data were gathered using Social and Emotional Loneliness Scale for Adults(SELSA) questionnaire, Instrumental Activities of Daily Living Index(IADL), and the Medical-Demographic questionnaire. Data were Analyzed by SPSS 22.0 software using descriptive statistics, via the independent t-test, one-way ANOVA test, Mann-Whitney test, Kruskal-Wallis test and Multiple Linear regression with stepwise analysis.
Results: The mean of Loneliness score for the urban and rural elderly were 33.00 ± 8.34 and 33.57 ± 9.89, respectively. There was no significantly relationship between total loneliness score among urban and rural elderly, however emotional score was significantly more among rural elderly compared to urban elders(P=0.033). According to the multivariate linear regression analysis results, marital status had the most strongly affected on the sense of loneliness among both urban and rural elders.
Conclusion: Regarding the high incidence of loneliness in the elderly, Perforrming more studies and designing educational, consulting, and supportive interventions is suggested, in order to prevent of loneliness and its adverse outcomes.
عنوان نشريه :
سالمندشناسي