بررسي رابطه بين نگرش مذهبي و خود كارآمدي با سازگاري تحصيلي دانشجويان

The Invistigation of Relationship beween Religious Attitude and Self-Efficacy with Academic Adjustment among University Students

سازگاري تحصيلي از مباحث بنيادي و بسيار گسترده در روان‌شناسي محسوب مي‌شود. به همين جهت شناسايي عوامل مرتبط با آن، ضمن افزايش دانش، مي‌تواند كاربردهاي زيادي در كاهش مشكلات فردي و بين‌فردي داشته باشد. در همين راستا، هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه نگرش مذهبي و خودكارآمدي با سازگاري تحصيلي دانشجويان مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان دختر و پسر مقطع كارشناسي دانشكده ادبيات و علوم انساني دانشگاه آزاد اسلامي واحد ايذه بود كه در سال تحصيلي 95-1394 مشغول به تحصيل بودند. پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. به منظور انجام پژوهش، نمونه‌اي به حجم 274 نفر (130 پسر و 144 دختر) با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شد. ابزار مورد استفاده دراين پژوهش پرسشنامه نگرش مذهبي (گلريز و براهني، 1353)، پرسشنامه خودكارآمدي (شرر و همكاران، 1982) و پرسشنامه سازگاري تحصيلي (بيكر و سرياك، 1984) بود. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج حاصل از تحليل همبستگي پيرسون نشان داد كه بين نگرش مذهبي و خودكارآمدي و سازگاري تحصيلي رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه خودكارآمدي و نگرش مذهبي نقش معناداري در پيش‌بيني سازگاري تحصيلي داشتند.

Adjustment and its dimensions are fundamental and widespread issues in psychology. Therefore identify of factors associated with it, can increase the knowledge, and reduce personal and interpersonal problems. The present study aimed to investigate the relationship between religious attitude and self-efficacy with academic adjustment. This was descriptive and correlational study. The popultion of this study includs all undergraduate students in the faculty of Literature Human sciences of Islamic Azad University of Izeh in 2015-2016 academic year that among them 274 individuals (130 male and 144 female) were selected using stratified random sampling as research sample. The instrument used in this study were religious attitude questionnaire (Golriz & Baraheni, 1974), self-efficacy questionnaire (sherer & et al, 1982) and academic adjustment questionnaire (baker & siryc, 1984). In order to analyze the data Descriptive Statistics, Pearson correlation coefficient and Multiple regression analysis were used. The results showed that there was a positive significant relationship between religious attitudes and self-efficacy with academic adjustment. Also Multiple regression analysis showed that both religious attitudes and self-efficacy had a significant role in predicting academic adjustment.