كليدواژه :
روابط ايران و آمريكا , سازه انگاري , سياست خارجي , انقلاب اسلامي ايران
چكيده فارسي :
اوج روابط ايران و آمريكا به قبل از پيروزي انقلاب اسلامي در دوره نيكسون برمي گردد. در اين دوره انگاره هاي ايران و آمريكا نسبت به يكديگر تقويت شد و روابط دوجانبه به ويژه از حيث ابعاد امنيتي و نظامي آن چنان گسترده بود كه در طول تاريخ روابط بين دو كشور سابقه نداشته اما در دوره كارتر انگاره هاي دو كشور نسبت به يكديگر به هم مي ريزد و به پيوند هاي محكمي كه در دوره نيكسون برقرار شده بود آسيب هاي سختي وارد مي شود. اين دوره نشان مي دهد كه هر دو دولت نسبت به هم اشتباه كردند و انگاره ها در هم مي شكند. پيروزي انقلاب اسلامي و تحولات ناشي از آن منتهي به قطع روابط با آمريكا به عنوان مهمترين شريك استراتژيك ايران در دوران نظام دوقطبي گرديد. پيروزي انقلاب باعث شد كه آمريكا مهمترين پايگاه سياسي خود در خاورميانه و خليج فارس را از دست بدهد. اين پژوهش مبتني بر اين است كه انگار هاي ذهني دو كشور سبب تيره شدن روابط پس از پيروزي انقلاب اسلامي تا به امروز شده و موجب قطع رابطه، تحريم اقتصادي، حمايت از عراق در جنگ تحميلي، جلوگيري از پيروزي در جنگ و اعمال فشار و تحريم و مداخله در جريان توسعه ايران گرديده است. سوال اصلي در اين تحقيق اين است، ساختار ذهني و رواني (انگاره) دولتمردان ايران و آمريكا چه تأثيري بر تداوم تيرگي روابط دو كشور دارند؟ فرضيه اصلي اين پژوهش بر اين مبتني است، ساختار ذهني و رواني دولتمردان ايران و آمريكا برساخته اجتماعي و در تقابل با يكديگر قرار دارد كه باعث تداوم تيرگي روابط دو كشور شده است.
چكيده لاتين :
This study is based on subjective as if the two countries, strained relations after the Islamic Revolution is to stop the relationship, economic sanctions, supporting the Iraq war, to win the war and pressure and sanctions and intervention in the political development. The main hypothesis of this study is based on the structure of psychic and social construct in contrast to other governments of Iran and America, which led to strained relations between the two countries is continuing. Consequently, if a theoretical perspective, we must draw between Iran and America's sustained campaign against the Islamic Republic of Iran with America ends when the interests of its identity and controversial role in securing the ontological does not play. It also occurs when the first, and the nature of identity, imperialistic and hegemonic America, the Islamic Republic of Iran to change, so that this will ensure that America is a developer of state to seek a national security has become common. Secondly, America will lose when the new identity through their behaviors and practices to demonstrate it. Because if America can to consolidate its new identity and peaceful That the effect of different behaviors and practices, the Iranian regime to change. Hence, the Islamic Republic's leaders and decision makers have repeatedly stated that a change in identity and America's behavior toward Iran, there is the possibility of normalizing relations.
