ارزيابي سياست‌هاي اجرايي دولت در تامين مسكن گروه‌هاي كم درآمد شهري(مطالعه موردي: كلان شهر مشهد)

Assessment of the Executive Policies of the Government on Providing Housing for Low-income Urban Groups Case Study: Metropolitan City of Mashhad

پژوهش حاضر با هدف ارزيابي سياست‌هاي اجرايي دولت در تامين مسكن گروه‌هاي كم درآمد در شهر مشهد مي‌باشد. روش پژوهش: اين تحقيق از نوع تحقيقات پيمايشي است. با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و نيز به طريق رتبه بندي سياست‌هاي اجرايي دولت (سياست‌هاي شهرهاي جديد، ساماندهي و توانمند سازي سكونتگاه‌هاي غيررسمي، مسكن مهر و نوسازي و بهسازي بافت‌هاي فرسوده) در تامين مسكن اقشار كم درآمد مورد بررسي و ارزيابي قرار مي‌گيرند. ابزار جمع آوري داده‌ها معاينه ميداني، تكميل پرسشنامه، مصاحبه، روش كتابخانه‌اي و مطالعات اسنادي مي‌باشد. پرسش نامه مورد نياز به گونه‌اي طراحي شد تا قابليت‌هاي توسعه بخشي اقتصادي، اجتماعي، نهادي- مديريتي، ارتباطي- مشاركتي هر سياست و همچنين قابليت سياست‌ها در بهبود شاخص‌هاي مسكن با استفاده از طيف ليكرت مشخص گردد و در نهايت ميزان موفقيت سياست‌هاي اجرا شده و نيز رتبه بندي آن‌ها سنجيده شود. يافته‌هاي پژوهش: قابليت‌هاي توسعه بخشي اقتصادي، اجتماعي، ارتباطي- مشاركتي و نهادي‌ مديريتي در رده يكم تا چهارم قرار داشته و از نظر عددي در يك سطح مي‌باشند ودر نهايت، قابليت طرح‌ها در بهبود شاخص‌هاي مسكن در بالاترين رتبه قرار داشته ودر تامين مسكن اقشار كم درآمد در كلان شهر مشهد مهم‌ترين نقش را ايفا نموده است. نتيجه گيري: رتبه بندي كلي سياست‌هاي اجرا شده چهارگانه مورد بررسي در شهر مشهد براي گروه‌هاي هدف به ترتيب، سياست شهرهاي جديد در رتبه نخست، نوسازي و بهسازي بافت‌هاي فرسوده، ساماندهي و توانمندسازي سكونتگاه‌هاي غيررسمي و مسكن مهر در رتبه‌هاي بعدي قرار مي‌گيرند.

Aim of Rsearch: The aim of the present research is assessment of the governmental executive policies adopted for providing low-income groups with housing in city of Mashhad. Method: This is an survey research. Using descriptive-analytical method and by ranking executive policies of the government on providing housing for low-income groups (i.e. policies related to developing new towns, regulation and empowerment of informal settlements, Mehr housing development project, and renovation and revitalization of urban distressed areas) these policies are assessed and evaluated. The tools employed for data collection include field investigation, questionnaire, interview, library method and documentary research. The questionnaire needed was so designed to determine, with the aid of Likert scale, the potentials of economic, social, institutional-managerial, and interactive-participatory development enhancing of each policy and also capability of such policies in improving housing indicators, and ultimately, make it possible to assess the rate of success and also ranking of the implemented policies. Research Findings:The potentials of economic, social, interactive-participatory and institutional-managerial development enhancing come first through fourth in ranking, respectively, and are numerically in the same level. an‎d finally, capability of such plans in improving housing indicators are at the top of the ranking and have played the most significant role in providing housing for low-income groups in metropolitan city of Mashhad. Conclusion: The general ranking of the four housing policies implemented in the city of Mashhad for the target groups are as follows: First, the policy of developing new towns; then, renovation and revitalization of urban distressed areas; after that the policy of regulation and empowerment of informal settlements; and at last, the policy of Mehr housing development project.