ارتباط شاخص توده‌ي بدني و افزايش وزن مادر با نتايج بارداري

مقدمه: افزايش وزن دوران بارداري و شاخص توده‌ي بدني مادر، نقش مهمي در پيامد بارداري دارند. افزايش وزن در دوران بارداري بر اساس شاخص توده‌ي بدني قبل از بارداري مادران تعيين شده است. اين مطالعه به منظور تعيين ارتباط بين شاخص توده‌ي بدني و افزايش وزن بارداري با نتايج مادري- جنيني انجام شد. روش‌ها: در اين پژوهش 476زن باردار سالم با جنين تك قلو وارد مطالعه شدند و بر اساس شاخص توده‌ي بدني و افزايش وزن در بارداري گروه‌بندي شدند. اطلاعات در مورد سن مادر، وضعيت دموگرافيك، تعداد زايمان، وزن ابتداي حاملگي، اضافه وزن حاملگي، قد مادر، تاريخچه‌ي قبلي زايمان زودرس، تهوع و استفراغ با تكميل پرسش‌نامه‌ي پزشكي- مامايي جمع‌آوري شد. طول مراحل ليبر (زايمان)، سن حاملگي، روش زايمان، مشخصات نوزادي و خونريزي اوليه بعد از زايمان در فرم ثبت اطلاعات زايمان درج شد. پس از تجزيه و تحليل آماري، ارتباط بين شاخص توده‌ي بدني و اضافه وزن در طي حاملگي با پيامدهاي مادري و نوزادي تعيين شد. يافته‌ها: مادران با افزايش وزن طبيعي، نتايج بارداري بهتري داشتند. در زنان كم وزن و يا افزايش وزن كم بارداري، تعداد نوزادان كم وزن بيشتر بود. همچنين زنان داراي اضافه وزن و افزايش وزن زياد بارداري، با ميزان بالاتري از عمل سزارين و خونريزي پس از زايمان مواجه شدند. تفاوت معني‌داري بين شاخص توده‌ي بدن مادر با القاي ليبر، نمايش غير طبيعي جنين، روش زايمان، وزن نوزاد، تهوع، استفراغ و افزايش وزن در دوران بارداري وجود داشت. زنان با افزايش وزن مناسب در رابطه با وزن، دور سر و دور سينه‌ي نوزادان و روش‌هاي زايمان و خونريزي پس از زايمان پيامدهاي مطلوبي داشتند. نتيجه‌گيري: ارايه دهندگان مراقبت‌هاي دوران بارداري بايد به منظور جلوگيري از عوارض مرتبط با بارداري و زايمان و حفظ سلامت مادران و نوزادان، زنان داراي شاخص توده‌ي بدني غير طبيعي اوايل بارداري و يا افزايش وزن نامناسب بارداري را تحت مراقبت ويژه قرار دهند.