بررسي مقايسه‌اي سطح سرمي ويتامين D در بيماران مبتلا به هپاتيت C

مقدمه: ويتامين D علاوه بر تنظيم هموستاز كلسيم و سلامت استخوان، در يك سري از اقدامات غير كلاسيك مانند بيماري‌هاي مزمن كبد دخالت دارد. از اين رو، با توجه به اهميت بيماري هپاتيت C و شيوع به نسبت بالاي آن در كشور و همچنين شيوع بالاي كمبود ويتامين D در جامعه، اين مطالعه با هدف تعيين سطح سرمي ويتامين D در بيماران مبتلا به هپاتيت C و مقايسه‌ي آن با گروه شاهد به انجام رسيد. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مورد- شاهدي، 60 بيمار مبتلا به هپاتيت C (گروه مورد) و 60 فرد سالم (گروه شاهد) انتخاب شدند و سطح ويتامين D آنان اندازه‌گيري شد و همراه با ديگر عوامل در بين دو گروه مورد و شاهد با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد مقايسه و تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين سطح سرمي ويتامين D در دو گروه مورد و شاهد به ترتيب 18/53 ± 26/23 و 13/61 ± 29/60 بود و اختلاف معني‌داري بين دو گروه مشاهده نشد (0/260 = P). از طرف ديگر، 3 نفر (0/5 درصد) از گروه مورد داراي سطح پايين ويتامين D بود، اما در گروه شاهد، فردي با كمبود ويتامين D مشاهده نشد. همچنين، در گروه مورد 43 نفر (71/7درصد) و در گروه شاهد 36 نفر (60/0 درصد) كمبود ويتامين D داشتند و توزيع فراواني كمبود ويتامين D در دو گروه، اختلاف معني‌داري داشت (0/033= P). نتيجه‌گيري: شيوع كمبود ويتامين D در بيماران مبتلا به هپاتيت C به طور معني‌داري بالاتر از افراد عادي است و شيوع بالاي كمبود اين ويتامين، علاوه بر تأثير بر ساير اندام‌ها و عملكرد آن‌ها، مي‌تواند در كاهش كيفيت درمان هپاتيت C تأثير قابل توجهي داشته باشد و منجر به تحميل هزينه‌هاي اقتصادي بالا بر بيمار و سيستم بهداشت و درمان گردد. از اين رو، ضمن توصيه به انجام مطالعات بيشتر، پيشنهاد مي‌شود بيماران مبتلا به هپاتيت C قبل از شروع درمان، از نظر سطح سرمي ويتامين D مورد بررسي قرار گيرند و اقدامات جبراني از جمله تجويز مكمل ويتامين D در آنان انجام گيرد.