بررسي تأثير روش ابداعي تهيه‌ي سوسپانسيون سلولي ملانوسيت و كراتينوسيت در درمان ويتيليگوي ثابت مقاوم (گزارش 20 مورد)

مقدمه: ويتيليگو، شايع‌ترين بيماري مزمن اختلال دپيگمانتاسيوني است كه ناشي از فقدان ملانوسيت‌ها در اپيدرم بازال مي‌باشد. درمان‌هاي دارويي و روش‌هاي جراحي دو شيوه‌ي اصلي درمان ويتيليگو مي‌باشند. از مؤثرترين روش‌هاي جراحي، پيوند سلولي سوسپانسيون اپيدرمي غير كشت داده شده حاوي تركيب سلول‌هاي ملانوسيت و كراتينوسيت مي‌باشد. اين مطالعه‌ي مقدماتي، با هدف بررسي اثربخشي روش ابداعي تهيه‌ي سوسپانسيون سلولي ملانوسيت- كراتينوسيت، در درمان بيماران مبتلا به ويتيليگوي تثبيت شده انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه‌، 20 بيمار مبتلا به ويتيليگوي ثابت و مقاوم كه با روش ابداعي به شماره‌ي 81687، پيوند سوسپانسيون سلولي غير كشت داده شده بر روي آنان انجام شد، شركت داشتند. پيگمانتاسيون مجدد در بيماران بر اساس فتوگرافي قبل و 6 ماه بعد از درمان، ارزيابي و نمره‌دهي شد. يافته‌ها: از 20 بيمار تحت درمان در اين مطالعه، ميزان پيگمانتاسيون مجدد در ماه ششم در 1 بيمار (5 درصد) عالي، در 4 بيمار (20 درصد) خوب، در 11 بيمار (55 درصد) نسبتا خوب و در 4 بيمار (20 درصد) ضعيف گزارش شد. نتيجه‌گيري: استفاده از سوسپانسيون سلولي ملانوسيت با استفاده از روش ابداعي به شماره‌ي 81687 در بيماران مبتلا به ويتيليگو، با پاسخ درماني بالاي 50 درصد همراه مي‌باشد كه از نظر درجه‌بندي معادل پيگمانتاسيون نسبتا خوب است.