بررسي مقايسه‌اي ميانگين برون‌ده قلبي اندازه‌گيري شده با دو روش فونوكارديوموگرافي و اكوكارديوگرافي ترانس‌توراسيك در بيماري‌هاي دريچه‌اي و مادرزادي قلب

مقدمه: هدف اين مطالعه، مقايسه‌ي برون‌ده قلبي حاصل از روش ترانس توراسيك اكوكارديوگرافي و فونوكارديوگرافي در بيماران مبتلا به بيماري‌هاي دريچه‌اي و ناهنجاري‌هاي مادرزادي قلبي بود. روش‌ها: تعداد 71 نفر بيمار (39 پسر و 32 دختر) با محدوده‌ي سني 5 روز تا 13 سال (با ميانگين سني 22/5 ماه) تحت بررسي قرار گرفتند و برون‌ده قلبي در اين افراد به روش ترانس توراسيك اكوكارديوگرافي اندازه‌گيري شد. سپس صداهاي قلبي توسط استتوسكوپ الكترونيك ضبط شد و تحت آناليز صوتي قرار گرفت و برون‌ده قلبي با استفاده از اين آناليز محاسبه شد. يافته‌ها: ميانگين برون‌ده قلبي حاصل از دو روش ترانس توراسيك اكوكارديوگرافي و فونوكارديوگرافي، به ترتيب 0/98 ± 4/62 و 0/96 ± 4/55 گزارش شد. مقادير حاصل از ترانس توراسيك اكوكارديوگرافي، به طور معني‌داري بيشتر از مقادير حاصل از فونوكارديوگرافي بود (P 0/050). آناليز همبستگي Pearson، همبستگي معني‌داري را ميان برون‌ده قلبي در دو روش ترانس توراسيك اكوكارديوگرافي (0/99 = r) و فونوكارديوگرافي (0/74 = r) نشان داد (P 0/050). نتيجه‌گيري: برون‌ده قلبي محاسبه شده به روش فونوكارديوگرافي، نمي‌تواند جايگزين دقيقي براي مقادير جاصل از تراس توراسيك اكوكارديوگرافي باشد. با اين وجود، با توجه به همبستگي گزارش شده، فونوكارديوگرافي مي‌تواند تخمين قابل قبولي از برون‌ده و وضعيت قلبي بيمار نشان دهد و به نظر مي‌رسد روش مناسبي براي غربال‌گري بيماران در مراكز و مناطقي باشد كه امكانات پيشرفته مانند اكو را در اختيار ندارند.